Zoeken in collecties

Wanneer de minderbroeders zich in Middelburg vestigden is niet bekend. Ze worden voor het eerst vermeld in een oorkonde uit 1242 toen Graaf Willem II hen een stuk grond schonk. Deze grond had hij door ruiling verworven van de norbertijnen van de Middelburgse Onze Lieve Vrouwe Abdij en lag direct grenzend aan het terrein van deze abdij in het oudste gedeelte van de stad, de Burg genaamd. Waarschijnlijk heeft het minderbroederklooster hier van meet af aan gestaan. Het klooster behoorde tot de custodie Holland, die onder de Keulse provincie ressorteerde. Door talrijke schenkingen en legaten van zowel de graven van Holland als ook particulieren kwam het klooster tot grote rijkdom. Over tot wiens termijngebied de Vier Ambachten behoorden, ontstond een geschil. In 1258 werd dit geschil beslecht toen de Vlaamse custodie en custodie Holland de grenzen van hun termijngebieden regelden en de Vier Ambacten toen als termijngebied aan het Gentse minderbroederklooster toegewezen werd. In 1456 ondernam de volksprediker Johannes Brugman een poging de Middelburgse minderbroeders-conventuelen tot de observantie te bewegen. Echter zonder succes. Tussen de broeders en het stadsbestuur van Middelburg bestond een nauwe band. Zo genoot het convent vrijdom van accijns en fungeerde het minderbroederklooster als tweede raadhuis doordat het stadsbestuur nogal eens van de kloostergebouwen gebruik maakte. Ook is het stadsbestuur menig keer bijgesprongen wanneer er herstelwerkzaamheden aan de kloostergebouwen nodig waren. Omstreeks 1500 namen de broeders de coletaanse hervorming aan. Kort voor 1517 ging het convent evenwel over naar de observantie. Bij de beeldenstorm in 1566 liepen kerk en klooster veel schade op, die op kosten van de stad hersteld werd. Toen na een lang beleg Middelburg in 1574 door de Staatse troepen van Willem van Oranje ingenomen werd, moesten de observanten de stad verlaten. Hun kloostergebouwen werden toen afgebroken

Al in 1248, maar ook in de daarop volgende jaren werden er aan het Duitse Huis te Utrecht bezittingen in Buttinge, een buurtschap in de Zeeuwse gemeente Veere, geschonken. Hiermee werd, met enige in 1271 door graaf Floris V verleende privileges, de grondslag gelegd voor het oprichten in Zandvoort bij Middelburg van een huis van de Duitse Orde . In 1284 schonk voornoemde graaf aan dit huis het patronaatsrecht van de kerk van Noordmunster, die ook wel de Oude of St. Pieterskerk werd genoemd en in de binnenstad van Middelburg stond. Deze schenking werd in 1285 door de bisschop van Utrecht en in 1307 door Willem III, graaf van Holland, bevestigd. In 1310 deed de commanderij echter ten behoeve van de graaf van Holland weer afstand van dit patronaatsrecht. In 1317 werd de commanderij verplaatst naar Middelburg, waar het commandeurshuis dicht bij de St. Pieterskerk lag. Het huis te Zandvoort werd toen afgebroken. In latere jaren was de landcommandeur van de Balije Utrecht, waaronder de commanderij van Middelburg ressorteerde, tevens commandeur van Middelburg. In 1581 werd het commandeurshuis verkocht, waarmee er aan het feitelijk bestaan van onderhavige commanderij een eind kwam. In 1765 werd op de fundamenten van dit huis het aan het Hofplein in Middelburg gelegen Van de Perrehuis gebouwd

Het klooster werd vanwege de oorlog in 1940 gesloten. De zusters evacueerden naar Nijmegen. Bij terugkomst na de oorlog was het voogdijhuis door het kerkbestuur opgeheven. Enkele zusters hebben (tijdelijk) onderwijs gegeven van uit een pand aan de Vlasmarkt