Zoeken in collecties

Elisabeth Sprong richtte in het begin van de vijftiende eeuw haar huis op de Jodenberg in als begijnhuis, dat in 1413 voor het eerst vemeld werd. Als rectrix bestuurde zij zelf jarenlang deze gemeenschap, dat naar haar Sprongshof genoemd werd. Doordat In een schepenprotocol uit 1456 gesproken wordt over “sorores (=zusters) in Spronxhuys” is het waarschijnlijk dat de gemeenschap omstreeks omstreeks 1450 een regel heeft aangenomen, maar of het hier om de regel van de Zusters van het Gemene Leven of om een kloosterregel gaat, is niet bekend. De gemeenschap, dat vanaf 1550 in grote moelijkheden geraakte, werd nog voor de Reductie van Nijmegen in 1591 met het naastgelegen klooster Bethlehem samengevoegd. Niet bekend is wat er toen verder met het huis gebeurd is

In een buiten de stadsmuren bij de Hessenberg gelegen huis vestigde zich in 1410 in Nijmegen een gemeenschap van begijnen, in casu zusters des gemenen levens. Dit huis werd voor het stichten van deze gemeenschap beschikbaar gesteld door een zekere Margaretha van Mekeren, die in dit huis woonde. Zij werd de eerste rectrix van de gemeenschap. In 1463 deed Catharina van Kleef, echtgenote van hertog Arnoud van Gelre, een schenking aan de gemeenschap. De gemeenschap werd toen omgevormd tot een besloten convent. In 1469 erkende de aartsbisschop van Keulen het convent, waarbij hij de inmiddels naar een aangelegen woning verhuisde zusters opdroeg de Derde regel van St. Franciscus te volgen. Tevens plaatste hij het convent, dat de naam Bethlehem droeg, onder toezicht van de reguliere kanunniken van Windesheim. In 1470 sloot Bethlehem zich echter aan bij het kapittel van Utrecht, dat hoofdzakelijk bestond uit vrouwenconventen, die allen de Derde regel van St. Franciscus volgden. In 1569 gingen de zusters over op de door de bisschop van Roermond opgelegde regel van St. Augustinus. Nadat Nijmegen zich in 1591 aan de Staatse leger overgeven had werd Bethlehem opgeheven. In 1601 moesten de zusters het huis verlaten. De meesten zullen toen in het naburige tertiarissenklooster Hessenberg onderdak gevonden hebben. De gebouwen, die in de volgende eeuwen voor tal van doeleinden werden gebruikt, werden bij bombardementen in de Tweede Wereldoorlog dusdanig zwaar beschadigd dat tot afbraak besloten werd

Op 2 februari 1965 gaat 'De Vereeniging der Zusters van Liefde' akkoord met de bediening van het tehuis voor psychogeriatrische patienten St. Joachim. Dit tehuis was opgericht door een stichting vanuit Nijmegen. Voor de congregatie was dit derde huis in Nederland de laatste stap om een Provincie te worden. Ook konden op deze manier wonen en werken gescheiden worden. Na toestemming van het bidsom Den Bosch om een vestiging in Nijmegen op te richten vanuit Venray vertrokken vijf verpleegkundigen in mei 1966 naar Nijmegen. Na vijf jaar kon het contract niet verlengd worden door gebrek aan deskundig personeel en vertrok de communiteit naar de Groesbeekseweg 209 waar zij tot april 1998 woonde (en waar het Provincialaat tot 1974 gevestigd is geweest). Daarna vertrokken de zusters naar 'Terhaghe' aan de Geldropseweg 170B in Eindhoven