Zoeken in collecties

Op grond van één van de 79 artikelen van het traktaat, dat bij de Vrede van Münster in 1648 gesloten werd tussen Spanje en de Republiek der Verenigde Nederland, werd een verbod opgelegd tot het uitoefenen in de Generaliteitslanden van de rooms-katholieke eredienst. Kerken, kloosters, kapellen en andere katholieke bezittingen vervielen aan de Republiek. Zo ook het in 1539 in Ommel bij Asten gestichte tertiarissenklooster Mariaschoot. De zusters mochten echter in het klooster blijven wonen, totdat de communiteit uitgestorven zou zijn. Doordat de zusters in het geheim novicen bleven aannemen, konden ze hun verblijf in Lommel geruime tijd rekken. Op bevel van de Raad van State werd hun klooster, met uitzondering van de Mariakapel, in 1707 bij opbod openbaar verkocht, maar kwam evenwel bij onderhandse akte weer ter beschikking van de zusters. In 1732 moesten de zusters het klooster in Lommel definitief verlaten. Ze betrokken toen tijdelijk het kasteel Nienghoor te Neer, waar ze de bouw van een nieuw klooster in Nunhem voorbereidden. In dit, in 1735 door de wijbisschop van Luik ingezegend klooster, dat ook de naam Mariënschoot had, konden de zusters hun kloosterleven betrekkelijk ongestoord voortzetten. De zusters, die nauwe betrekkingen met het norbertinessenklooster Keizerbosch in Neer onderhielden, voorzagen onder meer met het geven van onderwijs aan de jeugd in hun levensonderhoud. Nadat de Fransen in 1794 onder leiding van generaal Jean-Charles Pichegru de Zuidelijke Nederlanden, waaruit ze door het Oostenrijkse leger verdreven waren, heroverd hadden, werden de zusters door de Franse revolutionairen gedwongen hun klooster in Nunhem te ontruimen. Tevens werden hun bezittingen verbeurd verklaard. In 1798 vestigden de zusters zich, voor zover ze niet naar hun familie waren teruggekeerd, in Haelen waar ze in het Huys Waerenberg onderdak vonden. In 1813 vertrokken hier de laatste twee, toen nog levende zusters. In 1801 werd het kloostercomplex in Nunhem openbaar verkocht

Bij Nunhem in Limburg werd omstreeks 1240 St. Elisabethsdal, een klooster van de orde van Cauliten, door Dirk lIl, heer van Altena, gesticht. Hij had, zo blijkt uit een oorkonde van 12 juli 1241, veel goederen aan St. Elisabethsdal geschonken, waartoe ook het gebied behoorde waarop het klooster stond en dat hij eerder door koop van Willem van Onderthens wist te verwerven. In de eerste decennia van de 15e eeuw leidde het caulietenklooster, dat aan de Heilige Elisabeth van Hongarije werd toegewijd, een kwijnend bestaan. Toen in 1430 er nog maar weinig conventalen overgebleven waren en het klooster zowel in materieel als in geestelijk opzicht een dieptepunt bereikt had, werd er met het hervormen van het klooster een begin gemaakt. Twee kloosterlingen, Godfried Nobis und Martinus Naus, verzochten op voorspraak van graaf Friedrich von Moers aan het concilie van Basel om naar de congregatie van Windesheim te mogen overgaan. Met het opheffen in 1435 van St. Elisabethsdal als caulietenklooster en het te transformeren binnen voormelde congregatie tot een klooster van reguliere kannuniken van St. Augustinus, werd aan dit verzoek tegemoet gekomen. Het kloostercomplex werd in 1578 door troepen van Alexander Farnese is brand gestoken. In 1635 plunderden Hessische soldaten het klooster. Vijftien jaar later werd het herbouwd. Na de komst van de Fransen werd het klooster in 1796 bij wet opgeheven verklaard. De kanunniken verlieten in 1797 het klooster en zochten hun toevlucht in Windesheimerkloosters in Pruisen. In 1801 werd het klooster geveild. De kapel werd afgebroken met uitzondering van de toren. Het resterende kloostergebouw ging door verkoop en vererving meerdere malen in andere handen over

In 1943 huisvestte de congregatie van de Missonarissen Oblaten van de Onbevlekte Maagd Maria vestigden haar filosofiestudenten in een deel van het klooster St. Elisabeth in Nunhem. Tot dan toe waren ze gehuisvest geweest in het Valkenburgse klooster Ravensbosch van voormelde congregatie. Het Nunhemse klooster moest in voornoemd jaar op bevel van Duitse bezetter worden ontruimd. Hoewel dit wel enige tijd overwogen werd, besloot voornoemde congregatie in 1947 af te zien van aankoop van het Nunhemse klooster, van waaruit in 1949 naar Haelen verhuisd werd. In 1950 namen de Kleine Zusters van de H. Jozef het klooster St. Elisabeth als rust- en retraitehuis in gebruik