Zoeken in collecties

Na het bombardement op Rotterdam in de Tweede Wereldoorlog werd aan de Goudsewagenstraat de fundering aangetroffen van klein kloosterachtig complex. Wellicht is dit het Sint-Cecilienklooster geweest, waarover Filips de Goede spreekt, toen hij in 1425 voor vier jaar aan dit klooster kwijtschelding verleende van een aan hem verschuldigde jaarlijkse rente. Dat het hier een dominicanessenklooster betrof, zoals menige bron wil doen geloven, is zeer twijfelachtig. Mocht dit dan al wel het geval zijn geweest, dan moet het klooster al spoedig zijn opgeheven. Immers, in een testament uit 1484, waarbij aan alle kloosters, broederschappen en liefdadige instellingen in de Rotterdam legaten werden toegekend, wordt het Sint Cecilienklooster al niet meer genoemd

De dominicanen, die al in 1404 in Rotterdam een termijnhuis hadden, betrokken omstreeks 1450 een aan de Hoogstraat in Rotterdam een toen nieuw gebouwd klooster. In 1576 moesten ze op last van de stadsregering, die de zijde van de opstand tegen Spanje gekozen had, de stad verlaten. Hun klooster werd toen geconfisqueerd. Vanaf 1625 waren ze echter in Rotterdam weer actief. Ze stichtten toen een statie en hielden onder andere diensten in hoogstwaarschijnlijk een herberg aan het Steiger. In 1790 bouwden de dominicanen tussen de Hoogstraat en het Steiger hun eerste kerk. In 1826 werd deze toen in een bouwvallige staat verkerende kerk buiten gebruik gesteld. Sloop volgde in 1832 om plaats te maken voor een nieuwe waterstaatskerk, die in 1837 gereed kwam. Bij bombardementen in de Tweede Wereldoorlog werd deze kerk volledig verwoest. In 1960, twintig jaar later, kwam aan de nabijgelegen 1e Nieuwstraathof de bouw van de huidige, aan Sint Dominicus toegewijde Citykerk Het Steiger gereed. Aangrenzend aan deze kerk werd toen aan de Hank tevens overgegaan tot de bouw van het dominicanenklooster, dat Petrus van Verona als patroonheilige kreeg. In 2019 betrokken vijf relatief jonge dominicanen dit tussen 2000 en 2001 gerenoveerde klooster

De dominicanen van Utrecht hadden in de Lombardstraat in Rotterdam een termijnhuis. Al in 1404 ging dit huis over naar de dominicanen van ’s-Gravenhage. Aan het termijnhuis was een kapel, de Sint-Sebastiaanskapel, verbonden. In 1467 droegen zij deze kapel opmerkelijk genoeg over aan de magistraat van de stad en niet aan de Rotterdamse dominicanen, die in 1449 in de Hoogstraat hun klooster betrokken, waarvan met de bouw in 1444 was begonnen

In de Hoogstraat in Rotterdam hadden de dominicanen een klooster. Wanneer dit klooster gesticht werd, is niet duidelijk. Toen in 1448 paus Nicolaas V een verzoek van de stadsregering en de Rotterdamse burgerij inwilligde om in Rotterdam een klooster van dominicanen te stichten, werden zij als stichters van dit klooster genoemd. Tien jaar later, in 1458, toen het stadsbestuur voor financiële steun bij de voltooiing van de kloostergebouwen een beroep op hertog Filips de Goede deed, werd hij evenwel als stichter genoemd. Hieruit lijkt afgeleid te kunnen worden, dat de stichting van dit klooster, waarvan de eigenlijke vestiging in 1459 plaatsvond, aan een gezamenlijke actie van Filips de Goede en de stad toe te schrijven is. Het klooster, dat aan de H. Drieëenheid toegewijd was, werd, althans deels bevolkt door dominicanen uit 's-Gravenhage, die al sinds 1404 in de Lomberdstraat in Rotterdam een termijnhuis hadden. Oorspronkelijk behoorde het klooster tot de provincie Saxonia. Bij de oprichting in 1464 van de “Congregatio Hollandiae”, een hervormingsbeweging van de orde van de Dominicanen, die een striktere observantie voorstond, sloot het zich daarbij aan. In 1515 werd het bij de provincie Germania Inferior ingedeeld. Toen in 1550 restauratie van de kloostergebouwen noodzakelijk bleek, vroegen de dominicanen daarvoor financiële hulp van de stad. In 1563 werden klooster en kerk bij een stadsbrand verwoest. De kerk werd nadien niet meer herbouwd. De kloostergebouwen werden wel hersteld. Hiermee werd in 1565 begonnen, maar tot voltooiing kwam het eigenlijk niet meer. Toen eind juli 1572 de geuzen onder leiding van Lumey Rotterdam binnentrokken, koos de stadsregering de zijde van de opstand tegen Spanje. Uitoefening van de katholieke godsdienst werd verboden. De dominicanen mochten in hun klooster blijven wonen tot 1576, toen het, evenals de andere kloosters in de stad, geconfiqueerd werd en een nieuwe bestemming kreeg