Zoeken in collecties

Op instigatie van de pastoor van de Nicolaasparochie in Valkenswaard gingen broeders van de Congregatie van de Broeders van O.L. Vrouw van Lourdes, ook wel de Broeders van Dongen genoemd, vanaf april 1927 het onderwijs verzorgen aan de katholieke lagere jongensschool St. Aloysius. Deze school die tot dan toe openbare school was, lag aan de Dommelseweg in Valkenswaard. De broeders, die aanvankelijk gedurende korte tijd in een huurhuis op de Markt in Valkenswaard gehuisvest waren, konden in 1928 een eveneens aan de Dommelseweg nieuw opgetrokken broederhuis betrekken, dat St. Aloysiushuis als naam kreeg. In 1932 namen de broeders de zorg op zich voor het geven van onderwijs aan ook de nieuwe lagere jongensschool St. Franciscus, gelegen aan de Van de Venstraat in Valkenswaard. In 1945 startten de broeders in Valkenswaard de R.K. Jongens-ULO, de latere St.- Willibrordus MULO, die na eerst gevestigd te zijn geweest in een voormalige kleuterschool aan de Oranje Nassaustraat en vervolgens in het patronaatsgebouw aan de Spoorstraat, in 1954 aan de Willibrorduslaan een nieuw schoolgebouw kon betrekken. In 1960 werd dit schoolgebouw van een nieuwe vleugel voorzien., terwijl in 1968 vanwege de invoering van de Mammoetwet opnieuw tot uitbreiding moest worden overgegaan. De broeders vertrokken in 1985 uit Valkenswaard. Een jaar later werd het Aloysiushuis gesloopt om plaats te maken voor een appartementencomplex, waarvan de bouw in 1990 gereed kwam.

In 1993 werd in Valkenswaard het in een voormalige dokterwoning aan de Kardinaal de Jongstraat gehuisveste convent Franciscus van Assisië van de minderbroeders conventuelen opgericht als vormingshuis voor hen die zich bij de broederschap van minderbroeders conventuelen wilden aansluiten. Dit convent doet ook dienst als regiohuis, waar medebroeders uit de omgeving op geregelde tijden voor bezinning en ontmoeting samenkomen. Voorts worden er vanuit onderhavige communiteit, zonder dat er vaste verplichtingen ten aanzien van parochiepastoraat bestaan, enkele pastorale diensten verleend en vrijwilligerswerk verricht

Vallend onder het prinsdom Luik stond al sinds 1656 vlakbij Achel op de Nederlands/Belgische grens een kapel waar katholieken uit de protestantse Noordelijke Nederlanden hun erediensten konden houden. De tot deze kapel behorende pastorie werd in 1686 door een zekere Petrus van Eijnatten voor een kluizenaarsgemeenschap als klooster ingericht dat de naam Achelse Kluis kreeg. Door brand verwoest, werd er in 1716 een nieuw klooster gebouwd dat in 1798 echter door de Fransen onteigend werd en waarvan de trappisten van abdij van Westmalle in 1845 het eigendom wisten te verwerven. In 1846 vestigden er zich een aantal uit de abdij van Westmalle afkomstige trappisten, die al sinds 1839 in een verlaten kapucijnerklooster te Meersel-Dreef (B) gehuisvest waren. In 1850 werd overgegaan tot de bouw van de boerderij en van een aantal werkhuizen, waaronder een bierbrouwerij die kort voor de Eerste Wereldoorlog gesloten werd, maar sinds 1998 weer in bedrijf is. In 1852 volgde de bouw van het gastenhuis en in 1868 van de poortgebouwen. Het klooster werd in 1871 tot abdij verheven en kreeg de naam Sint Benedictusabdij, maar wordt gewoonlijk Achelse Kluis genoemd. In 1885 werd begonnen met de bouw van de in 1889 geconsacreerde abdijkerk. De exploitatie van de 232 ha. tot de abdij behorende gronden stond voornamelijk in het teken van veeteelt en landbouw, die de belangrijkste inkomstenbronnen voor de trappistengemeenschap vormden. In de Eerste Wereldoorlog werd een deel van de abdij afgebroken en werd een kippenhok op Nederlands grondgebied als noodklooster ingericht. In de Tweede Wereldoorlog werd de abdij door de Duitse bezetter geplunderd. In 1946 werd begonnen met de bouw van een nieuwe abdij, waarvan twee van de vier geplande vleugels gerealiseerd werden. In 1989 stootte de abdij een groot deel van haar gronden af en verkreeg toen haar inkomsten uit het runnen van de brouwerij, de winkel, het gastenhuis en de galerie. In 2011 is de Achelse Kluis als zelfstandige abdij opgeheven.

Op verzoek van het bestuur van de parochie van de H. Antonius werden de Zusters Onder de Bogen in 1927 naar Valkenswaard gehaald om de wijkverpleging en het onderwijs op zich te nemen. De zusters vestigden zich eerst in de woning Spoorstraat 42. Een nieuw klooster werd gebouwd in de periode 1929-1930 en was een vleugel van het Sint Carolus-ziekenhuis. In Sint Carolus werden tevens bejaarden verzorgd. Het complex was ontworpen door architect Boosten