Zoeken in collecties

Het servies is tot 1961 gebruikt in het klooster in Leiderdorp.

1 = Huis aan het Spaarne in Haarlem; 2 = Afbeelding van de Goede Herder; 3 = portret van de stichteres, de H. Euphrasia Pelletier, op jonge leeftijd; 4 = naambordje Goede Herder.

Voorstelling: duif, alziend oog, hand Gods, letters JHS.

Het busje heeft als opschrift 'De wil van God'. De meerderheid van stemmen gold als de wil van God.

Op de bursa's zijn voorstellingen afgebeeld van de Goede Herder (1-2), van de Rosa mystica (3) en van Maria met Kindje Jezus (4). De volgende toelichting werd door de zusters bij deze bursa's gegeven: de bursa's zijn vervaardigd in het naaiatelier van de zusters in Leiderdorp. Belangrijk voor het naaiatelier was zuster Antonia Bennemann, geboren in Ahlen (Westfalen). De congregatie leefde van haar handwerktraditie. In Leiderdorp was een borduurkamer, waarvan zr. Matthea Bakker het hoofd was. Men kon bij haar terecht om een ontwerp uit te kiezen voor een bruidsuitzet. Voorbeelden waren verzameld in een boek. Met name Engels borduurwerk, opengewerkt, was zeer in trek. Naarmate het ontwerp ingewikkelder was werd de prijs hoger. Niet alleen zusters naaiden en borduurden, het was ook de hoofdbezigheid van de pupillen. Veel pupillen hebben een couturediploma gehaald. Er is volgens de zusters door de congregatie ook een uitzet voor het Koninklijk Huis gemaakt. Waarschijnlijk betreft dat die van prinses Juliana. In Velp voorzag men in het onderhoud door te wassen voor anderen. Daar werden ook de damasten tafellakens van Paleis het Loo, van Prinses Margriet, gewassen en gesteven. In Almelo waren drie naaikamers. Daar naaiden zusters en pupillen ook voor textielfabriekjes.

De broodplankjes werden gebruikt in Almelo. De gewoonte van het broodplankje komt daar vandaan. Het lag links boven het couvert. Erop werden uitgetelde sneden brood gelegd, onder een servet. Er waren grote stapels van deze broodplankjes. Op een gegeven moment zijn die aangeboden aan zuster Alphonsa die aan 'de meisjes' handenarbeidles gaf. Zij heeft ze door de pupillen laten glazuren en mee naar huis laten nemen. Pas toen een dame (Mw. Staverman) die het klooster bezocht, een behoorlijk bedrag op tafel wilde leggen voor één van die plankjes, is de hele stapel terug gegaan naar het klooster.

De boekenleggers werden gebruikt door dirigente en organiste van het koor, ten behoeve van de liturgie. Zuster Dionysia heeft ze gemaakt, zelf beschilderd en getekend. Zuster Bartholomea en zr. Cunera gebruikten ze ook. Ze werden gelegd in het graduale en het vesperale. Koorleden gebruikten de 'gewonere' boekenleggers. De dirigente maakte de boeken voor de koorleden gereed, met boekenleggers, vóór aanvang van de vieringen.

Deze biechtlijst is tot 1963 gebruikt in Leiderdorp. De lijst geeft de namen van zusters in volgorde van professie. Novicen stonden dus onderaan. Als een zuster gebiecht had trok ze een touwtje uit. Je kon dan zien wáár de priester 'was' met biechthoren, dus hoe lang je nog moest wachten op je beurt. Die tijd moest gebruikt worden voor het reguliere werk, je 'ambt', en dus niet zittend in de kerkbanken en wachtend. Zusters waarschuwden elkaar dat ze bijna aan de beurt waren, opdat de priester niet hoefde te wachten. Dat waarschuwen kon vervelend vaak herhaald worden als je vergeten was je touwtje uit te trekken. Opschrift: 'Ego te absolvo'.

Gebruikt voor het noviciaat.

De H. Johannes Eudes draagt in de rechterhand de constituties van de door hem gestichte congregatie: 'Constitutions. Congrégation de Jésus et Marie. Ordre de N.D. de Charité'; in de linkerhand draagt hij een brandend hart. Het beeld stond in het klooster in Leiderdorp in een van de nissen van de zijaltaren.

Het beeld heeft in het klooster van de zusters te Leiderdorp gestaan.

Hoogst waarschijnlijk komt dit baldakijn uit Leiderdorp. Daar werd het gebruikt bij kerkelijke hoogtijdagen. De novicen moesten ervoor zorgen dat alle attributen van zolder naar beneden werden gehaald: zware houten blokken die konden dienen als 'rustaltaar' (in het midden van de processie in het bos of op de veranda), kandelaars en andere benodigdheden. 'Met de sacramentsprocessie waren we al een week van tevoren bezig', zo vertelden de zusters. Novicen maakten op de paden bloemmozaïeken, een ciborie met hostie, het Lam Gods. Er is zelfs een jaar geweest waar op ieder neergelegd bloemetje ook een steentje werd gelegd tégen het wegwaaien. Op het kerkhof waren krokussen geplant die de tekst vormden: 'Dat zij rusten in vrede'. Op het baldakijn is de tekst geborduurd uit de hymne 'Lauda, Sion, Salvatorem', gezongen voor het Feest van het H. Sacrament. Het zijn de eerste vier regels uit de 11e strofe: 'Ecce panis angelorum, Factus cibis viatorum, Vere panis filiorum, Non mittendus canibus'.

De bakvorm werd met name gebruikt voor feestelijk brood bij de maaltijden van Pasen.

In de assocatiebrief wordt uitgesproken dat de monniken van de Achelse Kluis voor de Zusters van de Goede Herder zullen bidden en dat ze deelachtig gemaakt zullen worden "aan al de H.H. Missen, gebeden en oefeningen van godsvrucht en boetvaardigheid welke in ons klooster te Achel en in de twee door ons begonnen stichtingen te Echt en te Diepenveen geschieden". Deze associatie geldt niet alleen tot het moment van overlijden van de zusters, maar ook indien de ziel van een overleden zuster in de 'zuiveringsplaats' moet verblijven alvorens naar de hemel te gaan. De associatiebrief is versierd met een portret van Abbé de Rancé, afbeeldingen van zijn sterven en zijn begrafenis en drie taferelen uit het trappistenleven (schuldkapittel, refter, trappisten aan het werk op het land). Het betreft een litografie van een 'un religieux de Tamié', gedrukt te Parijs. De associatiebrief is ondertekend door Fr. Bernardus Maria, abt van de Achelse Kluis, 18 april 1887.