Zoeken in collecties

Een groepje dames probeerde o.l.v. J.A. Heeren iets aan de armoede in de stad Den Bosch te doen. Om meer te kunnen doen richtte Heeren 7 juli 1820 de Dochters van Maria en Joseph op die in een zelfgehuurd huis gingen wonen, zelf voor geld zorgden en burgerkledij droegen vanwege het kloosterverbod van toen. In 1850 worden de door Heeren geschreven constituties pauselijk goedgekeurd. In 1840 werd het eerste liefdewerk buiten 's-Hertogenbosch verricht: het onderwijzen van dove kinderen in Sint-Michielsgestel. Rond 1950 zochten Mgr. Hendrikx (Voorzitter van het Bestuur van het Instituut), Directeur Van Overbeek en Dhr. van Uden (priesterleraar) naar een mogelijkheid om dove meisjes de gelegenheid te geven religieuze te worden. In Canada en Frankrijk bestond die mogelijkheid al. Men ontwierp constituties en Mgr. Mutsaerts, bisschop van Den Bosch, gaf zijn toestemming. Het werd geen zelfstandige nieuwe Congregatie maar een Vereniging van Oblaten van het Onbevlekt Hart van Maria, die tegen de Zusters van de Choorstraat aanleunde. De Overste wordt altijd door de Algemene Overste van de Choorstraat aangesteld en de geloften zijn telkens voor één jaar. Er werd op 16 januari 1952 begonnen met één postulante. Dit bleek niet haalbaar, op 22 februari 1953 werd een nieuwe start gemaakt met een nieuwe Overste, Moeder Charitas Gilberts en twee postulanten in enkele verbouwde kamers van het Instituut. Dat kloostertje werd Gertrudishof genoemd. Het heeft bijna vier jaar geduurd, voor de goedkeuring van de regel kwam en de eerste zusters geloften af mochten leggen. Vanaf toen werd de goedkeuring alleen gegeven wanneer de dove zusters in de Congregatie van de Zusters van de Choorstraat werden opgenomen. Er was dus geen onderscheid meer tussen de Vereniging en de Congregatie. Vanaf 1848 werd het ene huis na het andere opgericht. Op 20 plaatsen in het land kwamen bewaarscholen en lagere scholen. Daarnaast kwamen er: 5 Muloscholen, 10 Naaischolen, 1 Kweekschool en diverse B.L.O. scholen

Samen met de H. Louise de Marillac stichtte de H. Vincentius de Paulo in 1633 te Parijs het Gezelschap van de Dochters der Liefde. Dit betekende een soort revolutie binnen de gevestigde orde: tot dan toe kende de Kerk alleen kloosterlingen. Door deze stichting is de aanzet gegeven tot de latere 'actieve' religieuze congregaties. Het duurde evenwel tot 1900 voordat de Kerk naast slotzusters met plechtige geloften, officieel 'actieve' zusters met eenvoudige geloften erkende. Het Gezelschap telt anno 2008 ruim 27.000 leden en is werkzaam in ruim 83 landen.

De orde der Clarissen (Z019) is gesticht in het klooster San Damiano (Italië) in 1221 door Clara van Assisi. De Coletinen zijn als tak van deze orde in 1407 in Frankrijk gesticht door Coleta van Corbië, die het Clarissenklooster waarin zij leefde opnieuw richtte naar de oorspronkelijke leefwijze van de H. Clara. Vanuit Roeselaere in België werd in 1889 te Tilburg het eerste Clarissen-Coletinen klooster in Nederland gesticht. De Nederlandse kloosters blijven autonoom, zij staan in federatief verband tot elkaar

De Congregatie van de Broeders van Liefde is gesticht door Petrus Jozef Triest, die in 1760 in Brussel geboren werd als zoon van een smid. Na zijn scholing bij de jezuïeten in Brussel volgde hij de Latijnse school in Geel. Daarna studeerde hij twee jaar wijsbegeerte aan de Leuvense universiteit. Vervolgens volgde hij de priesteropleiding aan het grootseminarie van Mechelen. In 1786 werd hij tot priester gewijd. Na in Asse, Mechelen, Ronse en Lovendegem werkzaam te zijn geweest, nam hij in 1807 de zorg op zich voor oudere mannen in de Bijloke in Gent, waarvoor hij enkele jonge mannen aanzocht. Dit nu vormde de directe aanleiding dat Triest in 1807 overging tot het oprichten van de Congregatie van de Broeders van Liefde, die toen nog de Congregatie van de Hospitaalbroeders van de Heilige Vincentius genoemd werd. In 1811 legden de eerste broeders hun geloften af. De congregatie, waarvan de Heilige Vincentius a Paulo de patroonheilige was, legde zich vanaf 1815 ook toe op de zorg van geesteszieken. Vanaf 1865 groeide de congregatie uit tot een internationale organisatie met vestigingen in 30 landen. Het eerste huis in Nederland werd in 1894 geopend en wel in Eindhoven op het landgoed De Heihoef, dat van de Franse Redemptoristen overgenomen was. In 1899 ontving de congregatie het decreet van Pauselijk Recht en kwam daarmee rechtstreeks onder de Heilige Stoel te vallen. In 1934 werden de in Nederland gelegen vestigingen van de congregatie verenigd in een zelfstandige Nederlandse provincie. Het stichtingsdoel van de Congregatie van de Broeders van Liefde, waarbij de Congregatie van de Broeders van Elshout zich in 1949 aansloot, was de verzorging van oudere mannen. Het omvatte echter ook ander liefdewerk ten aanzien van armen en hulpbehoevenden, zoals de verpleging van geesteszieken en het geven van volksonderwijs aan arme kinderen en kwam tot uiting in zorgverlening, onder meer in de geestelijke gezondheidszorg, onderwijs, gehandicaptenzorg en in de missie