Zoeken in collecties

Algemene overste van 1919 tot 1925. Al zestig jaar oud als zij tot algemeen overste gekozen wordt, is ze in de congregatie bekend als een milde en hartelijke vrouw. Onder haar bestuur werd in 1924 in de congregatie het onderscheid tussen lekenzusters en koorzusters opgeheven. Naast de bestaande vormen van onderwijs werd er ruimte gegeven aan verpleging. Dit laatste zeker ook met het oog op de missionering die in 1924 werd begonnen in Borneo, het huidige Kalimantan Barat. Haar zorg daarbij was te voorkomen dat al dat werk ten koste zou gaan van de religieuze geest en het geestelijk leven van haar zusters. Ze sprak zich hierover herhaaldelijk uit.

Algemene overste van 1937 tot 1955. Een markante vrouw met grote kwaliteiten en met een zwaar verantwoordelijkheidsgevoel. Zij heeft de congregatie moeten besturen toen de eerste veranderingen in denkwijzen zich al aankondigden, zij het nog ondergronds. Ze droeg de lasten, de zorgen en de spanningen die de oorlog meebracht en die ook de congregatie troffen. Haar eigen behoudende aard sloot sterk aan bij de restauratieve tendens die kenmerkend was voor de na-oorlogse jaren. Lang, te lang, lag de bestuurslast op haar schouders.

Algemene overste van 1891 tot 1898. Mère Birgitte bouwde voort op het beleid van haar zus. De tijd van de Van Dijken wordt gekenmerkt door de ontwikkeling van een congregatie met contemplatieve inslag naar een onderwijscongregatie. In 1891 werd door de congregatie een eigen normaalschool opgericht voor de vorming van eigen leerkrachten en katholieke meisjes. De grote promotor daarvan was Mère Birgitte, algemeen overste van het internaat.

Moeder Joanna van Jezus (Joanna Neerinck) was stichteres van de Penitenten-Recollectinen. Het schilderij is gemaakt in opdracht van mère Vincentia van de Congregatie van Mariadal, Roosendaal.

Algemene overste van 1955 tot 1973. Een intelligente, begaafde vrouw die de congregatie moet besturen in de moeilijke zestiger jaren: jaren van drang naar vernieuwing. Die vernieuwing, gericht op authenticiteit van leven, was haar op het lijf geschreven. Ze heeft zich - soms eenzaam - door dit moeizame proces heengeworsteld. Ze was daarbij de voortrekster. Ze stond mede aan de wieg van de SNVR, is de stuwende kracht geweest bij de oprichting van de Franciscaanse Samenwerking, was mede samenstelster van de Franciscaanse Leefregel en jarenlang lid van het PINK. Wat buiten gebeurde straalde af op de eigen congregatie, al was het een moeizame strijd tussen ideaal en werkelijkheid, tussen visie en beperkte krachten in een congregatie die haar eerste ouderdomsverschijnselen ging vertonen.

Tekens van waardering voor (het werk van) de Zusters Franciscanessen van Etten in Indonesië. Eén plaquette (1) is afkomstig van de Yayasan Amkur school te West Borneo, de andere plaquette (2) is afkomstig van de Zusters Franciscanessen van Sambas Indonesia en is opgesteld in het Nederlands en Indonesisch. Beide plaquettes zijn geschonken t.g.v. het 70-jarig jubileum van de Zusters Franciscanessen van Etten in Indonesië in 1994. Beide plaquettes zijn aan de achterzijde voorzien van een standaard.

Drinkgerei gebruikt in de refter. Grijs met blauwe banden en een blauw vak met daarin het nummer van de zuster die van de betreffende pint gebruik maakte.

Twee albums met 30 geborduurde mandala's gemaakt door zuster Euphrasia de Ruyte (1911-2007) van de Franciscanessen van Etten. Bij elke mandala is een handgeschreven uitleg gevoegd. Voorin de eerste map ligt een getypt gedicht 'Een kunstwerk', vermoedelijk inspiratiebron voor zuster Euphrasia. In het in memoriam uitgesproken bij de begrafenis in 2007 vertelde medezuster Victima de Klijn hoe zuster Euphrasia enkele jaren geleden in aanraking kwam met iemand die mandala's borduurde: "Het sprak haar aan en ze begon er ook mee. En zo volgde nu al enkele jaren lang met een zekere regelmaat de ene mandala na de andere, steeds verrassend nieuw, mooi, maar telkens weer op het zelfde thema, waarin de motieven van haar leven terug kwamen: zonde, boete, genade; verlossing en bevrijding, licht, liefde"
.

Pers met lade, bijbehorende tafel met gedraaide poten.

Lessenaar waarin de zusters haar school- en persoonlijk materiaal konden opbergen. De lessenaar stond in de kamer of zaal waar de zusters bijeenkwamen om te studeren of voor school te werken.

Kruisbeeld dat in de cel van een zuster Franciscanes van Etten hing.

Friese staartklok.

Binnen de congregatie van de Franciscanessen van Etten werd op de maandag na de zondag in het octaaf van Driekoningen het kerstkindje onder de zusters verloot. De zuster die het kindje lootte, mocht het kindje het hele jaar in haar cel houden en een passende plaats en verering geven. Rond het bezit van dit kindje ontstonden allerlei interpretaties. Men zou extra 'kruizen' van God krijgen (God beproeft immers degene die Hij lief heeft); men zou dat jaar verplaatst worden naar een andere plaats en communauteit.

Landkaart van Nederland waarop de vestigingen van de congregatie zijn aangegeven. De kaart geeft de situatie weer van omstreeks 1955.

Met het toestel werden koorden geslagen die dienden om de kloosterkleding te beschermen tegen slijtage. De koorden werden onder aan de zoom van habijt en mouwen aangebracht: voor de zomen van het kleed wat dikker koord, gemaakt van sajet; voor de mouwen wat dunner koord, gemaakt van katoen. Het toestel is gebruikt tot 1967, toen er andere habijten kwamen.

Vanaf 1955 moest bij de professie het processieformulier eigenhandig worden ondertekend. Dat gebeurde tijdens de dienst, nadat de kandidate haar professie had uitgesproken. De kandidate schreef tijdens de retraite, voorafgaand aan de professie, het formulier. De ondertekening gebeurde tijdens de professieplechtigheid.

Hamer gebruikt door de zusters tijdens haar verblijf in het interneringskamp te Kuching (Sewarak) (1942-1945).

Kroontje gemaakt van gouden rozetjes dat de jubilaris ontving tijdens de viering op haar gouden professiefeest samen met een gouden kruk. Na de eucharistieviering werd het gouden kroontje met een paar spelden op de kap van de feesteling vastgestoken.

Afbeelding van een kruis waarvoor twee gekruiste armen zijn geplaatst: een blote arm (van Jezus) met in de hand een kruiswond en een arm waarvan de gestigmatiseerde hand (van Franciscus) uit de mouw van een habijt steekt. Deze afbeelding is van oudsher een francsicaans logo. Het medaillon is onderdeel geweest van een grote neo-gothische devotietroon ter ere van Sint Franciscuas van Assisie, aangebracht in de linker zijbeuk van de z.g. grote kapel.

Deze fiches werden gebruikt bij met name kaart spelen door de kinderen op het internaat van de zusters in Etten. Er mocht niet om geld gespeeld worden.

Gemaakt t.g.v. het zilveren kloosterfeest van mère Chantal Germ. Het Feestprogramma bevat informatie over het programma van de dag. Het 'Officium parvum' bevat een fictief officie, gezongen in 2005 ter ere van de Heilige Maria-de-Chantal de Hollande. In het Feestprogramma is een foto van mère Chantal Germ toegevoegd.

Op het plankje is aan de rechter bovenkant het nummer van de betrokken zuster geschreven. De plankjes werden gebruikt voor de broodmaaltijden (ontbijt, collatie om vier uur en avondboterham). de plankjes zijn gebruikt tot Pasen 1955. Toen werden om hygienische redenen de plankjes vervangen door porseleinen bordjes.

Van binnen wit / crème; van buiten oranje of bruin.

Kom van wit grof aardewerk waaruit gedronken werd tijdens de maaltijden. De kom stond op de reftertafel links boven het plankje (VW/Z057/037). Het was voorschrift dat er met twee handen gedronken moest worden. Dat was uit een praktische reden (de zwaarte van de kom), maar er was ook een symbolische betekenis. Het gaf aan de dubbele houding van tot zich nemen en van afstand van houden.