Zoeken in collecties

Riem, zwart strikje, rozenkrans en halsketting. Deze voorwerpen werden gedragen op het habijt. Halskettinkje met in zwart-wit emaille het wapen van de zusters. Het kettinkje werd geschonken bij de professie.

Gebedsring, voorzien van tien verhogingen en een kruisje, die met de duim rond de vinger kan worden gedraaid. Doet dienst als teller voor het juiste aantal gebeden van de rozenkrans. Daartoe wordt het om elke vinger van een hand rondgebeden. Wordt ook wel Baskische rozenkrans, soldatenrozenkrans of padvindersrozenkrans genoemd. Een exemplaar (1) heeft aan de ene zijde van de ring de tekst "Charite, vaillance, joie" en aan de andere zijde "Comme Jesus, nous aimons nos freres". Een ander exemplaar (2) heeft op een zijde van de ring de tekst: "Ave Maria" en in het kruisje een reliëf van de gekruisigde Christus. Boven op het kruisje een oogje met daaraan een deel van een ketting bevestigd.

Rozenkrans met één tientje. Aan de voorzijde aan de buitenste rand van de ring half ronde uitstulpingen. Bovenop een kruis met corpus. Op de achterzijde van der ring de tekst: "Ave Maria ora pro nobis".

Een rozenkrans voor om één vinger. Aan de ene zijde reliëfs van de veertien kruiswegstaties, aan de andere zijde drie series geheimen van de rozenkrans. Aan een van de verhoogde kartels aan de buitenzijde van de schijf is een kleine ketting met drie kralen en aan het uiteinde een kruisje bevestigd.

Door de Franciscanessen van St. Lucia ook wel 'rits' genoemd. Een kralensnoer waarvan de kraaltjes te verschuiven zijn. De zusters in het noviciaat droegen dit bij zich om verstervingen te tellen. Verstervingen zijn pogingen die gedaan worden om uit liefde tot God of uit solidariteit met de armen zich de aardse genoegens te ontzeggen. Bij iedere versterving werd een kraaltje verschoven. Aan het einde van de dag kon het aantal verstervingen geteld worden. De verstervingenteller werd bewaard in een zwart zak die om het middel werd gedragen. In die zak zaten ook een zakdoek, een speldenkussentje, een rozenkrans en het voornemenboekje.

Rozenkrans met messingen kruisje en kralen van parelmoer in oestervormig scharnierend doosje van parelmoer. Rozenkrans met zilveren kruisje en kralen van parelmoer in oestervoermig scharnierend doosje van parelmoer, versierd met parelrand.

Op het tableau medailles van verschillende heiligen, een rozenkrans van O.L. Vrouw van de Zeven Smarten, een vingerrozenkrans en een kruisje. Alles is verzameld door zuster Maria Josephine Welten (1925-2002), groot Maria-vereerster en lid van de Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid (Tegelen).

Bidsnoer van 3 x 4 kraaltjes afgewisseld met een enkel kraaltje. Aan het uiteinde een Wonderbaarlijke Medaille.

De grote rozenkrans werd tot ca. 1950 gedragen aan de gordel. Deze gewoonte werd afgeschaft vanwege het gerinkel en de versobering van uiterlijke religieuze kenmerken. Eén exemplaar met devotiemedaille van het H. Hart van Jezus en devotiemedaille van O.L.V. van de Altijddurende Bijstand. Het andere exemplaar met devotiemedaille van O.L.V. van Vinnenberg (D.).

Blauw koordje met sluiting met congregatiekruisje met daarop een christusmonogram (1). Twee rozenkransen van vijf tientjes, één goudkleurige (2) en één zilverkleurige (3). Eén rozenkrans bevat in het snoer twee bevestigingshaakjes (2). Bij het afleggen van de tijdelijke geloften werd het congregatiekruisje uitgereikt. De grote rozenkrans van vijftien tientjes, die aan het habijt werd bevestigd met haken en ogen, werd in de jaren vijftig van de twintigste eeuw om praktische redenen vervangen door een rozenkrans van vijf tientjes.

Klein borstkruis (1), habijt rozenkrans broeder redemptorist zonder corpus met op de medaille de afbeelding van de stichter Alfonsus de Liquori (1696-1787) en Christus als verlosser (2), rozenkrans met grote kralen en houten kruis met opschrift voorzijde "mon jesus misericorde" en op keerzijde "protège notre famille" en op het hartvormig aanhangsel de tekst "coeur imaculé de Marie protegez nous"(3), rozenkans van bewerkte vruchtenpitten uit Suriname (4), rozenkrans O.L Vrouw van de Zeven Smarten (5).

Kruisherenrozenkransen. "Aanvankelijk waren het de dominicanen en de kruisheren die rozenkransen mochten wijden. De rozenkrans van de Kruisheren en de rozenkrans van de Dominicanen waren de voornaamste rozenkransen. Er waren aflaten aan verbonden. Aan elk bolletje van de rozenkrans der kruisheren was 500 dagen aflaat gehecht. Die aflaat verdiende men zelfs voor elk onzevader en weesgegroetje dat men er aan bad. Wanneer twee of meer personen samen baden, was het wel nodig dat elk een rozenkrans in de hand hield voor het verdienen van de kruisheren-aflaten (voor die van de Dominicanen was het genoeg dat een van hen de rozenkrans vasthield)", uit: J.V. Schyvens, Handleiding voor kloosterzusters, Turnhout 1944, pp. 306-307

1950-1975

Bestaande uit vijf tientjes. Deze rozenkrans werd gedragen door novicen van de zusters Franciscanessen van St. Lucia. Bij de professie ontvingen de novicen een palmhouten rozenkrans.

Behorende bij het habijt van een geprofeste zuster. De rozenkrans telt zeven tientjes ter ere van de zeven vreugden van Maria en wordt ook wel Rozenkrans van de Zeven Vreugden van Maria, Franciscaanse rozenkrans of Serafijnse kroon genoemd. Aan het ene uiteinde van het koord is een kruis bevestigd en aan het andere uiteinde vijf kralen met op het uiteinde vier ovaalvormige kralen geplaatst in de vorm een gelijkarmig kruis.

Deze krans hing aan het habijt. Een van de drie rozenhoedjes werd gezamelijk in de kapel gebeden, de resterende twee werden door de zusters afzonderlijk gebeden tijdens het werk.

Krans van vijf tientjes met kruis met corpus. Twee witte koorden, één met knopen (drie stuks symbool voor de drie geloften) en één zonder knopen.

Door de redemptoristen gedragen aan de singel. Op de medaille aan de ene zijde een afbeelding van de H. Alfonsus op de andere zijde Christus die het kruis draagt.

De rozenkrans werd door de Witte Paters in twee lussen om de hals gedragen op hun habijt.

De rozenkrans werd aan de riem bevestigd. Deze rozenkrans is gedragen door broeder Nicolaas van Oosterhout (Henricus J. van Huijben) (1871-1956).

Rozenkrans van vijf tientjes met twee medaillons. Op de ene zijde van het kleinste medaillon een tronende Maria met Kind, de initialen AP en een tekst in de rand van het medaillon. Op de andere zijde van datzelfde medaillon een afbeelding van Christus, de initialen AP en de tekst: France. Op de ene zijde van het grote medaillon Maria en de tekst: "O Maria tuus sum ego salvum me fac". Op de andere zijde van datzelfde medaillon het wapen van de congregatie (een bloedend hart, de H. Geest en bloemornamenten) met de tekst: "Noli negligere gratiam quae hodie data est tibi".

De rozenkrans hing aan de rechterkant aan de gordel. Hij werd niet echt gebruikt om de rozenkrans te bidden. Net als het zilveren hart werd ook de rozenkrans rond oudejaar door de zuster van de 'roberie' ingenomen. Hij werd schoongemaakt en opnieuw geregen, opdat er geen slijtage zou zijn, waardoor de rozenkrans zou breken.

De rozenkrans aan een leren koord (2) werd gedragen van 1956 tot 1967. Vanaf 1967 werd de kleding wederom aangepast en droegen de zusters geen grote rozenkransen meer.

Werd aan 2 haken bevestigd aan het bovenlijfje van het habijt. In tegenstelling tot de rozenkrans die tot 1956 werd gedragen, heeft deze rozenkrans een leren koord in plaats van een metalen schakelketting. Het kruis is iets kleiner dan bij de oude rozenkrans. Dit werd aangepast zodat het kruis minder snel achter een meubel bleef haken waardoor de schakelketting brak.