Zoeken in collecties

In de eerste jaren van zijn bestaan is de Bazuin uitsluitend van lokaal (Amsterdams) belang en is het een vergroot parochieblad met kerknieuws voor verschillende parochies, alle met een bijnaam, zoals ‘de Papegaai’. Behalve parochiemededelingen, aankondigingen van vergaderingen en ‘leerzame en aangename lectuur’ zoals een feuilleton en humoristische stukjes, bevat het blad ook een apologetisch element: de rubriek tegen vrijdenkers ‘Uit den Rooden Hoek’. Een koerswijziging vindt plaats vanaf de elfde jaargang. In ‘Aan onze lezers’ in 11(1921/22), nr. 522(25 maart) wordt aangekondigd dat het blad, dat “wat de redactie betreft, geen plaatselijk karakter heeft”, ook buiten Amsterdam verspreid zal worden. De parochieberichten worden in de jaren 1920 tot een minimum teruggebracht en het blad groeit uit tot een apologetisch tijdschrift met een duidelijke stellingname tegen met name socialisten en communisten, maar ook protestanten, oud-katholieken, vrijdenkers en soms liberalen. Na de Tweede Wereldoorlog verdwijnt het apologetische karakter en wordt de Bazuin vanaf de jaren 1950 steeds meer een spreekbuis voor theologische, kerkelijke en maatschappelijke vernieuwing.