Zoeken in collecties

In 1910 besloot de Congregatie van de Priesters van het Heilige Hart van Jezus om in de toenmalige gemeente Heer een voogdijgesticht op te richten voor maatschappelijk buiten de boot vallende jongens. Daarbij nam de congregatie de verplichting op zich om voor de arbeiders in Maastricht een kerk te bouwen hetgeen in 1921/1922 resulteerde in de bouw aan de Heerderweg van de Koepelkerk. De bouw voor voormeld gesticht van het gebouwencomplex, dat verrees op een terrein op de Heerderberg in Heer en een oppervlakte had van 10 ha, waarvan 6½ ha van de gemeente Heer en 3½ ha van particulieren en van het kerkbestuur van Heer verworven kon worden, werd in 1913 voltooid. Later, in 1970, werd dit gebouwencomplex als gevolg van de annexatie van Heer door de gemeente Maastricht overgeheveld naar de toenmalige gemeente Cadier en Keer. Naast een gedegen religieuze opvoeding was het streven van de congregatie om de onder voogdij gestelde jongens een goede opleiding te geven. Naast lager onderwijs gingen voor de oudere jongens vakgerichte opleidingen van start, die in 1927 officieel door het Rijk erkend werden. Van 1928 tot 1965 werd het huishouden van het gesticht, dat eerder al Huize St. Joseph was gaan heten, door Duitse franciscanessen uit Erlenbad verzorgd. In 1942 werd het voogdijgesticht door de Duitsers gevorderd. De voogdijgemeenschap verhuisde toen naar de kloosters Watersley en Leijenbroek in Sittard en naar het klooster Stokershorst in Nederweert. Na de Tweede Wereldoorlog kwamen tal van moderniseringen tot stand en vergde het gesticht steeds meer personeel dat ook nog eens gediplomeerd en deskundig moest zijn. Door de sterke afname van de aanwas van nieuwe leden kon de congregatie daaraan zelf slechts een bescheiden bijdrage leveren, die op termijn alleen maar minder zou worden. In het licht daarvan besloot de congregatie in 1982 tot overdracht aan het Ministerie van Justitie van het gesticht dat in 1983 verlaten werd door de laatste paters en broeders die er nog woonden