Zoeken in collecties

Sinds 1855 was het noviciaat van de redemptoristen in haar klooster in ’s-Hertogenbosch gevestigd. In 1872 werd besloten het noviciaat elders in het bisdom ’s-Hertogenbosch onder te brengen. De rector van het Bossche klooster, pater Peters, kreeg de opdracht hiervoor een geschikte locatie te zoeken. Geboortig uit Sambeek liet hij zijn keus vallen op zijn geboortehuis aan de Grotestraat in Sambeek dat hij in 1873 uit naam van de redemptoristen kocht van de kinderen van zijn overleden broer. Hoewel het noviciaat er nooit gevestigd is geweest, werd onderhavig huis toch tot klooster verbouwd en werd er een kleine communiteit van redemptoristen gehuisvest. Duitse redemptoristen die wegens Bismarcks Kulturkampf uit hun klooster Maria Hamicolt in Dülmen verdreven werden, gaven in 1873 te kennen zich te willen vestigen in het Sambeekse klooster die daarvoor met een vleugel uitgebreid moest worden. De bouw van deze vleugel, waarmee in juni 1873 werd begonnen, werd gestaakt toen duidelijk werd dat de Duitse redemptoristen aan een onderkomen in Luxemburg de voorkeur gaven. Besloten werd toen het klooster in Sambeek, dat aanvankelijk aan St. Josef, maar kort daarna aan het H. Hart van Jezus toegewijd was, toch van een vleugel te voorzien, nu aan de tegenover liggende zijde van het klooster. De bouw van deze vleugel, waarvoor in juli 1873 de eerste steen werd gelegd, kwam in juni 1874 gereed. Vanuit hun klooster in Roermond vestigden de redemptoristen er toen hun juvenaat. Dit gedurende slechts enkele maanden, want in augustus 1874 werd het juvenaat weer ondergebracht in het klooster in Roermond. Het Sambeekse klooster ging toen over naar de redemptoristinnen, waarvan hun klooster in het onder de tegenwoordige gemeente Gulpen-Witten vallend dorp Partij met ruimtegebrek te kampen had. In 1993 werd het Sambeekse klooster, na het vertrek van de redemptoristinnen, overgenomen door Stichting Het Kloosterhuis, een woongemeenschap die in acht appartementen in het klooster gehuisvest is