Zoeken in collecties

In de laatste helft van de 19e-eeuw kende De Achelse Kluis een grote toeloop van novicen met ruimtegebrek als gevolg. Dit en de omstandigheid, dat politieke onrust in België het voortbestaan van de abdij onzeker maakte, deed de abt van voornoemde abdij besluiten om in Nederlands Limburg een dochterklooster te stichten. Daartoe werd in 1883 nabij Echt, tezamen met een groot deel van het aangrenzende uit moeras bestaande Haeselaarsbroek, de toen vervallen pachthoeve Lilbosch gekocht van de nazaten van de Poolse legerkapitein Pavinowitz, aan wie de Spaanse koning Karel II deze hoeve in 1699 geschonken had. Al snel werd overgegaan tot de bouw aan en rondom de oude hoeve van een monumentale boerderij en een ommuurd klooster in carrévorm. Het moerasgebied werd tot landbouwgrond ontgonnen, dat tot de Tweede Oorlog hoofdzakelijk als weidegrond voor melkvee aan de kloostergemeenschap inkomsten voor haar levensonderhoud verschafte. Inmiddels heeft de abdij zich op akkerbouw toegelegd en werd er in 1999 begonnen met het fokken van een bijzonder soort scharrelvarken, het Livar varken. In 1890 werd een juvenaat opgericht voor de eigen priesterstudenten, die van 1906 tot 1942 hun gymnasiale opleiding volgde aan het Sint Bernarduscollege, waarvan de bouw in 1906 op honderd meter afstand van het klooster gereed kwam. In 1912 werd het klooster verheven tot zelfstandige abdij. Het kreeg de naam Abdij Onze Lieve Vrouw van de heilige Josef, maar wordt doorgaans abdij Lilbosch genoemd. In 1942 werd de abdij door de Duitse bezetter gevorderd. De Hitlerjugend en de Bund Deutsche Mädel vonden er toen onderdak, terwijl de monniken hun toevlucht in andere abdijen zochten. Na de oorlog werd het ernstig beschadigde klooster gerenoveerd. De abdij verkocht in 1968 een deel van de gronden, waarop voor geestelijk gehandicapten nieuwbouw in paviljoenstijl verrees. Wegens vergrijzing van haar kloostergemeenschap werd abdij Ulingsheide te Tegelen in 2003 als ‘annex-huis’ aan abdij Lilbosch toegewezen