Zoeken in collecties

In 1910 ging de Congregatie van de Priesters van het H. Hart van Jezus over tot huren van het aan de weg Breda-Roosendaal op de grens van de toenmalige gemeenten Princenhage en Etten gelegen klooster, dat eigendom was van Benedictinessen van het H.Sacrament. Deze zusters hadden onder druk van de seculariseringspolitiek in Frankrijk hun klooster in Rouen moeten verlaten. In het grootseminarie, dat voormelde congregatie in het klooster vestigde en dat naar het daar gelegen gehucht Grootseminarie Liesbosch ging heten, was aanvankelijk slechts de tweejarige filosofieopleiding ondergebracht. In 1920 kocht onderhavige congregatie van de inmiddels naar Frankrijk teruggekeerde zusters het klooster, dat in 1921 met de bouw van een nieuwe vleugel vergroot werd. In 1933 volgde opnieuw een uitbreiding, waarbij de afgebroken oude gedeelten van het gebouwencomplex door een nieuw hoofdgebouw vervangen werden. Hierdoor ontstond er ruimte om vanaf 1934 de tweejarige filosofieopleiding met het eerste jaar van de vierjarige theologieopleiding te kunnen uitbreiden. Eind 1943 werd het gehele kloostercomplex door de Duitsers gevorderd. De communiteit week toen uit naar Oosterhout waar in diverse gebouwen onderdak gevonden werd. Nadat de nodige herstelwerkzaamheden waren verricht, keerde de communiteit na de bevrijding terug naar het Grootseminarie Liesbosch, dat in 1966 stopte met het opleiden van de fraters, die vanaf toen hun opleiding aan de Theologische Faculteit Tilburg gingen volgen en daartoe in kleine groepjes in gewone woonhuizen in Tilburg gehuisvest werden. In 1971 werd het gebouwencomplex van Grootseminarie Liesbosch verkocht aan de Congregatie van de Kleine Zusters van de H. Joseph, die het verbouwde tot kloosterbejaardenhuis, waarvan later de functie gewijzigd werd in een verpleeg- en verzorgingshuis dat ook toegankelijk werd zowel voor andere bejaarden religieuzen dan de bejaarden zusters van voornoemde congregatie als voor niet religieuzen bejaarden uit West-Brabant