Zoeken in collecties

De karmelieten van Geldern zouden in 1399 in Hattem een termijnhuis hebben gehad. Of dit inderdaad zo was, is twijfelachtig. Er is slechts sprake van een op dit huis gevestigde erfrente.

In 1956 opende de congregatie van de Heilige Geest in haar klooster in Berg en Dal een seminarie voor late roepingen. Meteen al voor het studiejaar 1956-1957 meldden zich acht studenten aan. Dit ging de capaciteit van het Berg en Dalse klooster te boven. Op zoek naar een nieuw pand werd onderhavig seminarie tijdelijk ondergebracht in een vleugel van het spiritijnse noviciaat in Gennep. In 1957 kochten de spiritijnen in Hattem een voormalig hotel-pension, waar toen hun voormeld seminarie gehuisvest werd. Dit tamelijk verwaarloosde pand, dat „Flip-Hul"heette, werd na een grondige restauratie in 1958 officieel geopend. Bij die gelegenheid kreeg het toen de naam “Kibo”, de ijstop van Afrika’s hoogste berg, de Kilima-Ndjaro. Doordat het aantal studenten bleef groeien werd onderhavig gebouw verschillende keren uitgebreid tot er voor 40 studenten plaats was. Vanaf de jaren zestig daalde het aantal studenten echter fors. In 1969 waren er nog vijf studenten over en aangezien er toen voor de komende jaren geen perspectief op nieuwe aanmeldingen bestond, werd in 1970 besloten de Hattemse opleiding te sluiten

Bij oorkonde van 1414 gaf de bisschop van Utrecht, Frederik van Blankenheim, enkele zusters van het Zwartewaterklooster te Hasselt toestemming het klooster te verlaten om elders een strenger leven te gaan leiden. Aanvankelijk vestigden deze zusters zich te Katen bij Zwolle, hetgeen echter op verzet van de stedelijke magistraat van Zwolle stuitte. Besloten werd toen het klooster te verplaatsen naar de overkant van de IJssel, waarvoor hertog Reinoud van Gelre in 1415 aan de zusters zes morgen land verkocht. Na dit bezit door aankoop van aangrenzende landerijen van de abt van Stavoren vermeerderd te hebben, verrees kort daarna daar het nieuwe klooster, waaraan de zusters wegens de nabijheid van de IJssel de naam van Onze Lieve Vrouw bij Klaarwater gaven. Bij de boedelscheiding tussen het Zwartewaterklooster en het klooster Klaarwater, kwamen onder meer alle goederen die eerstgenoemd klooster in de parochies van Raalte, Heino, Wijhe en Zwolle bezat aan laatstgenoemd klooster. Door het gebrekkig functioneren van de eerste proost Wessel en de eerste priorin Margaretha van Mekeren raakte het klooster in moeilijkheden. Pogingen om achtereenvolgens door Griete Degens en Hille Sonderlant, zusters van het tot het kapittel van Windesheim behorende klooster Diepenveen te Deventer, de orde te herstellen, liepen op niets uit. Wel had dit tot gevolg dat Hille Sonderlant met een aantal haar welgezinde zusters het klooster Klaarwater verliet en naar Friesland toog, waar zij in het Nijeklooster bij Sneek tot de orde der cisterciënzers overgingen. In 1446 gelastte de bisschop aan de abt van Dikninge, de prior van Windesheim en die van Sibculo hervormingen binnen Klaarwater door te voeren. Dit lukte nu wel. In 1470 sloot Klaarwater zich aan bij de hervormingsbeweging van Bursfeld. In 1572 plunderden de geuzen het klooster. Rond 1580 werd het klooster door de zusters verlaten. De bezittingen werden geconfisqueerd door het Kwartier van Veluwe. Thans is er van het klooster niets meer over