Zoeken in collecties

De eerste en enige vermelding van de zakbroeders te Middelburg dateert van 1271, toen de broeders in een testament van Aleid van Holland, zuster van Willem II van Holland, genoemd werden. Reeds bij het Tweede concilie van Lyon in 1274 werd de orde van de zakbroeders, die officieel orde van de boete van Jezus Christus heette, opgeheven. De zakbroeders zijn dan ook maar kort in Middelburg gevestigd geweest. Met vestiging in Middelburg beoogden de zakbroeders waarschijnlijk vaste voet aan de grond te krijgen in Zeeland, dat met de handelssteden Brugge en Gent nauw verbonden was

Het tertiarissenklooster Bacht ’s Gravenhove in Middelburg lag in Gravenstraat achter het ’s Gravenhof. Het ontleende hieraan zijn naam. In 1473 werd dit klooster, dat ook zowel Bethanië als Grauwzusters genoemd werd, door een zekere Margriet Simon Deutsdochter gesticht. Voor het eerst in 1484 werd vermeld, dat het convent tot de derde orde van Sint Franciscus behoorde. Er zijn geen aanwijzingen dat het ook deel uitmaakte van het Kapittel van Utrecht. De zusters hadden een eigen kerk, de Vismarktkerk. In 1495 kwam het convent onder paterniteit van de abt van de Middelburgse Onze-Lieve-Vrouwe abdij te staan. Doordat de linnenwevers teveel concurrentie vreesden, werd het de zusters in 1498 verboden weefgetouwen te hebben. In 1523 volgde een tweede verbod. Dit keer van Karel V. In 1555 legde de stadsregering in een ordonnantie vast dat het aantal zusters ten hoogste twaalf in getal mochten zijn. Tevens werd hen toen een verbod op bedelen opgelegd. In 1574 werd het convent opgeheven. De zusters vertrokken toen naar Bergen op Zoom. De gebouwen werden in 1576 verkocht. In 1592 werd de Vismarktkerk aan de Engelse gemeente in gebruik gegeven. Later werd ze bestemd voor de gereformeerde eredienst. In 1808 volgde tot slot afbraak

De bogarden in Middelburg werden al voor het eerst in 1271 genoemd in een testament, waarin Aleid van Avesnes hen met een schenking bedacht. Uit de in 1331 opgestelde statuten kan worden opgemaakt, dat zij toen al in een gemeenschap leefden en onder toezicht van de parochiepastoor stonden. Deze gemeenschap volgde de derde regel van Sint Franciscus. De vroegste aanwijzing hiervoor dateert uit 1346. Ook schaarde het convent, dat de naam Jeruzalem kreeg, zich onder het in 1443 ontstane Kapittel van Zepperen, waarvan het zich overigens halverwege de zestiende eeuw weer los trachtte te maken. In 1496 werd het klooster, dat aan de oostzijde van de Sint Pietersstraat lag, door brand verwoest. Het werd nadien weer opgebouwd. Vermoedelijk werd het kloosterterrein in 1506 aan de franciscanen afgestaan. In 1575 werd de kloosterkerk aan de Waals-Hervormde Gemeente in gebruik gegeven. Die wist deze kerk al spoedig in eigendom te verwerven. In de Tweede Wereldoorlog werd dit gebouw bij een bombardement verwoest

Waarschijnlijk in de tweede helft van de 10e eeuw werd in Middelburg de Sint Maartenskerk gebouwd, die doorgaans de Westmonster genoemd werd. In 1479 stichtte Maria van Bourgondië en Maximiliaan van Habsburg een aan deze kerk verbonden kapittel, dat bestond uit een college van twaalf kanunniken, die onder leiding stonden van een deken. In 1480 werd de verhouding tussen het kapittel en het Middelburgse stadsbestuur, waarmee het kapittel nauwe betrekkingen onderhield, in een overeenkomst nader geregeld. Deze overeenkomst had betrekking op onder meer het recht van benoeming van functionarissen zoals de schoolmeester, de kerkmeesters en de Heilige-Geestmeesters, op de beperkingen, die golden ten aanzien van de door het kapittel aan de parochianen voor sacramenten, begrafenissen en dergelijke op te leggen tarieven en op de hoogte van de aan het kapittel op de stedelijke bieraccijns te verlenen vrijstelling. De meeste geestelijken, waaronder de kanunniken van het aan de Westmonster verbonden kapittel, verlieten Middelburg kort nadat de stad, na een belegering van bijna twee jaar, zich in 1574 overgaf aan de troepen van Willem van Oranje. Toen kwam er feitelijk een eind aan het bestaan van dit kapittel