Zoeken in collecties

Al vanaf 1915 wordt vanuit Zuid-Holland gevraagd naar de zusters, maar pas tien jaar later, in 1925, werd het verzoek ingewiligd en wordt besloten tot de bouw van een psychiatrische inrichting in Noordwijk/Noordwijkerhout (gemeente Noordwijk, parochie Noordwijkerhout) op een terrein met de naam 'De Wra'. Oorspronkelijk heet de inrichting Sint Maria Gesticht, maar omdat dit te vaak met de Maria Stichting, een ziekenhuis in Haarlem, wordt verward, verandert de naam in Sancta Maria. In de jaren 1968-1971 dragen de zusters de inrichting over aan leken en verlaten ze Sancta Maria voor andere vestigingen

Het Sint Barbaraconvent in Noordwijk lag op een terrein ten noorden van de parochiekerk van Noordwijk-Binnen, dat tegenwoordig omsloten wordt door de kerk, Kerkstraat, Molenstraat en Wilhelminastraat. Het werd door de in Noordwijk woonachtige edelman Frank van de Boekhorst gesticht. Aangezien hij voormeld terrein in 1429 in bezit kreeg en het convent in 1438 voor het eerst genoemd werd toen Margaretha van Bourgondië, weduwe van graaf Willem VI van Holland, het onder haar bescherming nam, moet het stichtingsjaar van het convent ergens tussen 1429 en 1438 liggen. Het convent behoorde tot de derde orde van Sint Franciscus en was vanaf de stichting aangesloten bij het Kapittel van Utrecht. Eveneens in 1438 kreeg het convent van de pastoor van de parochie, waaronder het convent viel, toestemming een eigen kapel te bouwen, een biechtvader te kiezen en diensten te houden. Hiervoor was dan wel een vergoeding aan de pastoor verschuldigd. Een grote brand, die Noordwijk-Binnen in 1450 trof, legde het klooster volledig in as. De zusters werden toen verspreid over andere bij het Kapittel van Utrecht aangesloten conventen. In of kort na 1455 werd op de plaats van het afgebrande klooster een nieuw convent gesticht, dat de regel van Sint Augustinus volgde en gewijd was aan de heiligen Sint-Barbara en Sint-Katharina

Bij de grote brand van Noordwijk in 1450 werd het in 1438 voor het eerst vermelde, aan Sint Barbara toegewijde tertiarissenklooster volledig in as gelegd. Op het terrein van dit klooster, dat ten noorden van de kerk van Noordwijk lag, werd in 1456 door edelman Frank van de Boekhorst een nieuw, aan de heiligen Catharina en Barbara toegewijd klooster gesticht. In hoeverre daarbij van de restanten van het afgebrande klooster gebruik gemaakt werd, is niet bekend. De zusters van het nieuwe klooster, waarvan de eersten waarschijnlijk uit het later als hun moederklooster optredende Leidse Sint Hieronymusklooster afkomstig waren, leefden volgens de derde regel van Sint Augustinus, waarschijnlijk als conversinnen. Het convent werd in 1465 onder toezicht geplaatst van het Kapittel van Sion zonder dat het daarin formeel opgenomen werd. In 1492 werden aan het convent de privileges van de kloosters van de Windesheimse congregatie verleend. Ook werd in dat jaar de kapel naar een andere plaats binnen het klooster overgebracht. In 1539 gaf de bisschop toestemming om deze kapel met enkele aangrenzende huizen af te breken en de stenen voor de bouw van een nieuwe kapel te gebruiken. De zusters voorzagen onder meer met spinnen en weven in hun levensonderhoud. Ook het verpachten van grond en huizen vormde een bron van inkomsten. In 1514 beliep het grondbezit van het Noordwijkse klooster ca. 50 hectaren. Tijdens de beeldenstorm in 1566 wordt het klooster geplunderd. De kapel werd toen verwoest. In 1572 werd het klooster opgeheven. Vanaf toen berustte bij het Geestelijk Kantoor in Delft het beheer van de bezittingen van het convent. Op de inkomsten daarvan wist de familie Van der Does in de zeventiende eeuw de hand te leggen, omdat zij van Frank van de Boekhorst, de stichter van het convent, afstamde. In 1576 sloot de laatste mater van het convent, Volkje Michielsdochter van Zoetermeer, een overeenkomst, waarin de door de overgebleven zusters te ontvangen alimentatie nader geregeld werd

Tijdelijke huisvesting in en direct na de Tweede Wereldoorlog te Esbeek (Noord-Brabant)