Zoeken in collecties

In Oisterwijk lag op het terrein, dat omgeven wordt door de Poirtersstraat, Van Kemenadelaan, Groenstraat en de Moergestelseweg, het tertiarissenklooster Catharinenberg. De stichting van dit klooster, waaraan Jan van Heinsberg, bisschop van Luik, in 1451 zijn goedkeuring hechtte, dateert van 1440. Het convent, dat tot de derde orde van Sint Franciscus behoorde, sloot zich bij het Kapittel van Zepperen aan. Aanvankelijk was het klooster vernoemd naar zijn patroonheiligen Maria en Catharina, maar werd na 1550 gewoonlijk Catharinenberg genoemd. In 1573 werden de kloostergebouwen door de geuzen in brand gestoken. De zusters namen toen de wijk naar ’s-Hertogenbosch, waar zij op de oostelijke hoek van het Kruisbroedersstraatje en de St. Jorisstraat een refugiehuis hadden. In 1609, tijdens het Twaalfjarig Bestand, keerden zij naar Oisterwijk terug, waar ze het klooster weer opbouwden. In 1685 werden de roerende goederen van het klooster Sint Elisabeth-Bloemenkamp te ’s-Hertogenbosch door de twee laatste zusters daar aan Catharinenberg vermaakt. Toen in 1731 de bezittingen van Catharinenberg door de Staten Generaal verbeurd verklaard werden om vervolgens verkocht te worden, vertrokken de zusters naar Baarle-Hertog. Ook daar werden ze in 1783 verdreven, nu op last van keizer Jozef II. Enkele zusters vestigden zich toen in Moergestel

In 1875 begon de heer H. van Beugen, pastoor te Oisterwijk, met de bouw van een gasthuis ter verpleging van oude mannen en vrouwen. Het kon door giften van de parochianen, het armenbestuur en pastoor Van Beugen zelf gebouwd worden. Voor zusters wendde pastoor Van Beugen zich tot Mgr. Zwijsen, die hem doorverwees naar de congregatie van de zusters Franciscanessen van Veghel. Op 6 maart 1877 kon moeder Teresia de bisschop berichten dat de dag ervoor alle voorwaarden waren besproken met pastoor Van Beugen en dat ze overeen waren gekomen dat er in mei dat jaar zes zusters naar Oisterwijk zouden vertrekken. In de vergadering van 8 mei 1877 werden de eerste zusters van Oisterwijk aangewezen: M. Rosali van den Elzen, zuster M. Francisca de Roij, zuster M. Joseph Zijlmans, zuster Clementiana Lütgens, zuster M. Susanna van Stiphout en zuster M. Ferdinanda van der Putten. In 1893 werd er een apart gebouw opgericht voor personen met een besmettelijke ziekte. In 1912 werd er een verdieping op de zijvleugel van het huis gezet, om meer plaats te winnen. Dit naar aanleiding van het toenemend aantal rustbehoevende en bejaarde mensen. In 1919 kwam de eerste gediplomeerde verpleegster naar Oisterwijk. Door het groeiend aantal werkzaamheden, men was ondertussen ook begonnen met de verzorging van omwonenden, werd ook het aantal zusters uitgebreid. Twee wijkverpleegsters noteerden in 1944 6721 bezoeken. In 1967 ging het huis officieel over in handen van Stichting Ter Burgt (anno 2007: Stichting Ten Bijgaerde). Alle zusters boven de 65 jaar gingen terug naar het moederhuis. De 7 zusters die overbleven, kwamen in dienst van de Stichting en verdienden voor het eerst salaris. In 1985 vertrokken de laatste zusters uit Oisterwijk