Zoeken in collecties

Om er een apostolische school voor Franse en Belgische studenten te vestigen kochten redemptoristen, die vanwege het sterk antiklerikale beleid van premier Combes Frankrijk waren ontvlucht, in 1911 een pand in Valkenburg. Dit pand dat gelegen was aan de Neerhem, langs de weg naar Oud-Valkenburg, had tot dan toe dienst gedaan als kuurhotel, dat Kurhaus 't Huis-ter-Geul als naam had. Toen de redemptoristen in 1939 Valkenburg verlieten, werd onderhavig pand eerst als Parkhotel Rooding en vanaf 2014 als Parkhotel Valkenburg in exploitatie genomen

De Congregatie van de Paters van de Heilige Harten kocht in 1920 van uit Ahrweiler afkomstige ursulinen het door hen in 1876/1877 in Valkenburg aan de Cauberg gebouwd klooster. Daar vestigde de congregatie vanuit het kasteel De Hattert in Vierlingsbeek zowel het filosoficum en het theologicum als het noviciaat voor broeders en fraters, dat in 1929 gesplist werd in een broedernoviciaat dat in het Valkenburgse klooster gehuisvest bleef, en een fraternoviciaat dat toen tot 1942 in het klooster in Bavel gevestigd werd. In 1933 verhuisde het filosoficum vanuit het klooster in Valkenburg, dat met ruimtegebrek kampte, naar het in Rosmalen in 1922 nieuw gebouwd klooster, maar vond tijdens de Tweede Wereldoorlog en wel van november 1942 tot oktober 1944 tijdelijk weer onderdak in het Valkenburgse klooster. Het fraternoviciaat keerde in 1966 vanuit het klooster in Bavel weer terug naar het klooster in Valkenburg. Het filosoficum en het theologicum werden opgeheven toen In 1966 samen met de Redemptoristen en de Sociëteit van de Afrikaanse Missies de Hogeschool voor Theologie en Pastoraat in Heerlen opgericht werd. Deze hogeschool werd toen door de studenten van de congregatie van de Paters van de HH. Harten bezocht vanuit het Valkenburgse klooster, waar zij gehuisvest waren. In 2004 sloot het klooster in Valkenburg zijn deuren. De overgebleven paters, die tot dan toe belast waren geweest met zowel studie- en vormingswerk als pastoraal werk in parochies en verzorgingshuizen in de omgeving, verhuisden naar Bavel naar het kloosterbejaardenoord, dat ondergebracht was in een in 1989-1990 gerealiseerde aanbouw van het klooster aldaar. Het Valkenburgse klooster, waarvan de kapel en een deel van de overige gebouwen afgebroken werden, kwam in handen van ECR Domaine Cauberg, die het tot een kleinschalige particuliere woon- en zorgvoorziening liet verbouwen

Jezuïeten, die in het kader van Bismarcks Kulturkampf op grond van het “Jesuitengesetz” uit de door hen in 1820 verworven, in de gemeente Glees in het Eifelgebied gelegen abdij van Maria Laach verdreven waren, vestigden zich in 1872 in het Zuid Limburgse kasteel Wijnandsrade. Toen dit kasteel op den duur te weinig ruimte bood, besloten ze in Valkenburg in de nabijheid van het treinstation, een nieuw klooster te bouwen. Dit klooster, waarvoor in 1893 de eerste steen gelegd werd, kwam in 1895 gereed. Het hier gevestigde theologicum van de Nederduitse Jezuïetenprovincie, dat het Ignatiuscollege of ook wel het Collegium Maximum genoemd werd, groeide uit tot een centrum van kennis en wetenschap. In 1911 werd het gebouw uitgebreid met een nieuwe vleugel,waarin ook de bibliotheek ondergebracht werd. Deze bibliotheek omvatte een kostbare collectie van maar liefst 170.000 banden. In juli 1942 werd het enorme complex in beslag genomen door de Duitse bezettingsmacht. De toen verdreven jezuïeten wisten de kostbaarste boeken uit hun bibliotheek in veiligheid te brengen. De rest van de bibliotheek vonden ze na de bezetting vrijwel ongeschonden terug. In de gebouwen vestigden de Duitsers een nationaal-socialistische Reichsschule, waarvoor de kapel moest wijken die opgeblazen werd. Toen in 1944 de geallieerden oprukten, ontruimden de Duitsers het klooster en verhuisden de leerlingen met hun leraren naar Duitsland. Van 1948-1961 stond het gebouwencomplex leeg, waarna het betrokken werd door de zusters Franciscanessen van de Heilige Jozef die er tot 1985 een bejaardenhuis hadden dat de naam Huize Boslust had. In 1965 werd er ter vervanging van de in de bezettingstijd door de Duitsers opgeblazen kapel een nieuwe kapel gebouwd, die met geld uit de Duitse schadevergoedingsregeling bekostigd werd. In 1985 verhuisden de overwegend bejaarde zusters naar de in de belendende tuin gebouwde laagbouwwoningen. De gebouwen van het eertijds Ignatiuscollege werden toen verkocht