Zoeken in collecties

Er bestaan aanwijzingen dat er al in 976 in Zierikzee een vermoedelijk uit hout opgetrokken kerk bestond. Deze kerk, die toen nog deel uitmaakte van de bezittingen van de Gentse Sint-Baafsabdij, was, na eerst een ander patrocinium gehad te hebben, toegewijd aan Sint Lieven, een fictieve heilige, wiens verering sinds het begin van de 11e eeuw door voornoemde abdij krachtig gepropageerd werd. Waarschijnlijk in het midden van de 12e eeuw liet Dirk VI van Holland in plaats van deze kerk, nadat hij of een van zijn voorgangers daarvan het patronaatrecht verworven had, een nieuwe tufstenen kerk bouwen. In 1378 werd door hertog Albrecht van Beieren een aan deze kerk verbonden kapittel gesticht, dat niet minder dan 24 kanunniken zou omvatten, maar in werkelijkheid waarschijnlijk het aantal van 20 kanunniken nimmer overtroffen heeft. De stichting van onderhavig kapittel werd bevestigd door Arnold van Horn, die van 1371 tot 1378 bisschop van Utrecht was. De akte van deze bevestiging is echter niet bewaard gebleven. Pas in 1398 volgde de bevestiging door paus Bonifacius IX, die het kapittel toen tevens exemptie verleende van het bisschoppelijk en aartsbisschoppelijk gezag. In 1573 namen watergeuzen uit Veere de stad Zierikzee in. Stap voor stap kregen de calvinisten toen in de stad de overhand. In 1575 werd Zierikzee belegerd door Spaanse troepen. Na negen maanden stand te hebben gehouden, gaven de troepen van Prins Willem van Oranje zich over aan de Spanjaarden. Al na enkele maanden vertrokken de Spanjaarden al muitend naar Vlaanderen. Zierikzee kwam toen definitief in handen van de Staatsen. Van een duurzaam herstel van de katholieke eredienst was dan ook geen sprake en leidde uiteindelijk tot de opheffing van het Zierikzeese kapittel