Zoeken in collecties

De Congregatie van de Broeders van de Onbevlekte Ontvangenis van de Allerheiligste Maagd en Moeder Gods Maria onder de bescherming van de H. Franciscus, gewoonlijk kortweg de Congregatie van de Broeders van Huijbergen genoemd, werd in 1854 opgericht door J. van Hooydonk, die toen bisschop was van het een jaar eerder opgerichte bisdom Breda. Sinds de middeleeuwen stond er in het dorp Huijbergen nabij de grens met België een klooster van de orde der Wilhelmieten. Het werd in 1840 bewoond door nog maar één monnik van deze orde, die na de Franse tijd op het punt stond om uit te sterven. Van Hooydonk besloot het klooster voor het bisdom te claimen en nam het in gebruik als tehuis voor weesjongens uit zijn bisdom, waarvan hij de zorg toevertrouwde aan de Congregatie van de Broeders van Oudenbosch, die echter in 1852 wegens een hooglopend geschil met Van Hooydonk zich hiervan terugtrok. Inmiddels had Van Hooydonk drie jongemannen, die voelden voor het kloosterleven, bereid gevonden de zorg voor voormelde weesjongens op zich te nemen. Vanaf 1854 volgden deze jongemannen de Regel van de Reguliere Derde Orde van de H. Franciscus van Assisië. Dit nu markeerde het begin van de Congregatie van de Broeders van Huijbergen, die het dienstbaar zijn aan de medemens door het verlenen van opvoeding en onderwijs aan de jeugd, met name aan de zwakkeren onder hen, als doel stelde. Door toedoen van de broeders kon vorenbedoeld weeshuis uitgroeien tot een indrukwekkend en gerespecteerd opvoedings- en onderwijsinstituut, dat Sainte Marie heette. De congregatie, waarvan de statuten uit 1888 stamden en nadien meerdere malen herschreven werden, had behalve in Nederland, onder meer in Huijbergen, Breda, Oosterhout, Bergen op Zoom en Hulst, ook vestigingen in Indonesië en Brazilië. In 1999 werd de congregatie, die in 1963 het decreet van Pauselijk Recht ontving, gereorganiseerd in de afzonderlijke provincies Brazilië, Indonesië en Nederland