Zoeken in collecties

In 1453 ondernamen burgemeesters, schepenen en raad van Arnhem een poging om in deze stad tot stichting van een minderbroederklooster te komen. Deze poging liep echter op niets uit, doordat, met name uit vrees voor verlies van inkomsten, hiertegen krachtig verzet werd geboden zowel door de abdij van Prüm, als feitelijke eigenaar van de later door de Eusebiuskerk vervangen St. Maartenskerk, als door de pastoor van deze parochiekerk. In 1488 spanden zij zelfs bij de bisschoppelijk rechtbank te Utrecht in deze kwestie een proces aan, waarbij zij aanvoerden dat de bul, waarbij de paus toestemming voor de stichting van voornoemd klooster gegeven had, op onrechtmatige wijze verkregen was. Ze werden echter in het ongelijk gesteld. Uiteindelijk kwam het klooster toch tot stand. Het werd bevolkt door onder de Keulse vicaris-provinciaal vallende observante franciscanen, die in 1488 het aan de Broerenstraat gelegen kloostercomplex betrokken. Vóór 1498 kwam de bouw gereed van de kloosterkerk, die Broerenkerk genoemd werd. In 1578, de minderbroeders-observanten hadden de stad toen al verlaten, wist onder bescherming van Jan van Nassau, die korte tijd stadhouder van Gelre was, de Reformatie ook in Arnhem vaste voet aan de grond te krijgen. Toen de, evenals de kloostergebouwen geconfisqueerde Broerenkerk in bezit werd genomen, werd een flink aantal heiligenbeelden omver gesmeten en kapotgeslagen. Ook werd er toen voor het eerst een gereformeerde kerkdienst gehouden. In een deel van de kloostergebouwen was van 1590 tot 1842 de Latijnse school ondergebracht. De kerk,die in 1610 voor de hervormde eredienst in gebruik genomen was, leed bij een overstroming in 1670 grote schade, die echter al het jaar daarop weer hersteld werd. In 1805 werd de kerk afgebroken