Zoeken in collecties

In 1445 vestigden zich in Leiden in de Waard buiten de Zijlsingel, mogelijk in een verlaten tertianenklooster, observante franciscanen die onder de Keulse vicaris-provinciaal ressorteerden. De stedelijke regering van Leiden had hiervoor toestemming gegeven evenwel onder de voorwaarden dat hun aantal nooit meer dan 29 zou bedragen, dat zij slechts één dag per week zouden bedelen, dat zij zich onder toezicht van de stad en de prior van het cisterciënzerklooster Mariënhaven te Warmond zouden stellen en dat bij wangedrag of opheffing van het convent de goederen aan de Huiszittenmeesters te Leiden zouden komen. Met de pastoor van de parochie van Leiderdorp, waartoe hun klooster behoorde, sloten zij een overeenkomst, waarbij hen enige parochierechten werden toegekend. Nauwe betrekkingen onderhielden zij met de cisterciënzerinnen van abdij Leeuwenhorst te Noordwijk, die hen meerdere malen in financieel opzicht te hulp schoten. De opkomende Hervorming in Leiden werd het felst bestreden door de observanten. Dit riep haat op bij de inwoners van Leiden, die zij bekoelden met het bij de beeldenstorm in 1566 plunderen en vernielen van het observantenlooster, dat hierdoor zwaar beschadigd raakte. Mede met steun van eerdergenoemde cisterciënzerinnen werd deze schade hersteld. Toen Leiden in handen van de Staatsen kwam, betekende dit het einde van het observantenconvent. De kloostergebouwen werden toen verwoest en de observanten moesten de stad verlaten. De straatnaam Minrebroersgracht in Leiden herinnert thans nog aan het bestaan van het Leidse observantenklooster