Zoeken in collecties

Het minderbroederklooster in Roermond, dat tot de custodie Keulen ging behoren, werd in 1307 gesticht door graaf Reinoud I van Gelre. Pas omstreeks 1300 werd er bij dit klooster, dat in de huidige Minderbroedersstraat stond, een kerk gebouwd. In vroegere tijden had deze kerk een vrijstaande toren, die Minderbroederstoren of ook wel Heiligdomstoren genoemd werd. In deze toren, werden relikwieën bewaard, voor de verering waarvan in de middeleeuwen bedevaarten werden gehouden. In 1692 werd de al omstreeks 1600 bouwvallige toren afgebroken. Hoewel reeds in het begin van de 16e eeuw er sprake van was dat het convent met verval van orde en tucht te kampen had, werd er pas in 1567-1570 de observantie doorgevoerd. In 1572 werden kerk en klooster geplunderd en vernield door huurlingen van Willem van Oranje, toen zij Roermond innamen en onder de geestelijkheid een bloedbad aanrichtten. Ook een minderbroeder werd toen vermoord. De verdreven broeders keerden in 1576 terug. De stad was weer in Spaanse handen, terwijl ook het herstel van hun klooster en kerk toen voltooid was. In 1609 werd het klooster omgevormd tot een recollectiehuis, waarin observante franciscanen zich terugtrokken om als kluizenaars een leven van gebed en zelfkastijding te leiden. In 1710, tegen het einde van de Spaanse Successieoorlog, brandde de kerk na een bombardement grotendeels af. Steun van stadswege maakte wederopbouw mogelijk. In 1797 werden de broeders weer verdreven, nu door de Fransen. Ze keerden niet meer terug. Zowel het klooster als de kerk werden in beslag genomen. Het klooster werd in 1863 gesloopt. De kerk werd als paardenstal, stro- en hooimagazijn gebruikt. In 1820 kwam een deel van de kerk in handen van de hervormde gemeente, die in 1864 met subsidie ook het andere deel kocht. Onder leiding van Pierre Cuypers werd de kerk in 1906-1908 gerestaureerd. Verdere restauraties volgden in 1947 en 1975, terwijl in 1992-1994 de schade hersteld werd die de kerk door de aardbeving in 1992 opliep