Zoeken in collecties

Het kapittel, dat aan Sint-Walburgiskerk in Arnhem verbonden was, vond zijn oorsprong in Tiel toen het daar kort na 916 gesticht klooster door schenking door de Duitse koning Otto de Grote in het bezit kwam van de Utrechtse Sint-Maartenskerk. De gemeenschap van monialen, die in onderhavig klooster gehuisvest was, werd vermoedelijk toen door de Utrechtse bisschop Balderik vervangen door een convent van reguliere kanunniken. In 1015 werd dit convent vervolgens door bisschop Adelbold II van Utrecht omgevormd tot een kapittel van seculiere kanunniken. Toen in 1315 een conflict tussen dit kapittel, dat in Tiel veel macht had, en de burgerij, waarmee het kapittel op gespannen voet stond, tot uitbarsting kwam, werden de kanunniken uit Tiel verdreven. Daarop vestigden zij zich in Arnhem. De interne leiding van het kapittel daar berustte vermoedelijk vanaf dan bij een deken en niet bij een proost, zoals dat het geval was toen het kapittel nog in Tiel gevestigd was. Van de twaalf prebenden, die het kapittel in Arnhem telde, was er dan ook één voor de deken gereserveerd. Eerst in 1328 werd de na het vertrek uit Tiel in het bezit van het kapittel gebleven Sint-Walburgiskerk te Tiel met alle rechten en goederen verkocht aan de commanderij van de Duitse orde te Ophemert. Van de kerk in Arnhem, waaraan het kapittel in Arnhem verbonden was en die evenals in Tiel aan Sint Walburgis toegewijd was, werden in 1579 de beelden vernield. Waarschijnlijk werd de kerk kort daarna voor de katholieke eredienst gesloten. Een aantal kanunniken nam in deze tijd de wijk naar Nederrijnse steden. Nadat het beheer van de kapittelgoederen in 1581 bij de Staten van het kwartier van Arnhem kwam te berusten, kwam dit beheer in 1599 onder de verantwoordelijkheid van Gedeputeerde Staten. Een jaar later werd besloten de helft van de opbrengst van de kapittelgoederen te gebruiken voor de bediening van scholen en kerken, terwijl de andere helft voor het onderhoud van de overgebleven kanunniken aangewend bleef