Zoeken in collecties

Op het einde van zijn leven stichtte heer Jan I van Cuijk in 1308 een kapittel, dat verbonden was aan de in de periode 1260-1300 gebouwde parochiekerk te Grave, die aan de Heilige Elisabeth van Thüringen toegewijd was. Het kapittel bestond uit een college van zes kanunniken, aan het hoofd waarvan een deken stond. Bij de heren van Cuijk berustte het collatierecht voor wat betreft de kanunniken, die op hun beurt het recht bezaten de deken te kiezen. Bij het kapittel waren onder meer de kerk van Beuningen, de kapel van Niftrik en de parochiekerk te Escharen geïncorporeerd. Bij de grote stadsbrand in 1415 ging de Graafse Sint Elisabethkerk in vlammen op. Onder Arnold van Egmont, hertog van Gelre van 1423 tot 1474, werd de kerk herbouwd, die vervolgens in de periode 1506-1516 aanmerkelijk vergroot werd, terwijl in 1535 overgegaan werd tot het verhogen van de kruisarmen. Tijdens de eerste periode van de Tachtigjarige Oorlog, tussen 1570 en 1602, toen Grave in 1577 door de Staatsen op de Spanjaarden veroverd werd, vervolgens in 1586 door de Spanjaarden heroverd werd om tenslotte in 1602 voorgoed in Staatse handen te vallen, kreeg het protestantisme in Grave vaste voet aan de grond. Dit betekende het einde van het Graafse kapittel. De goederen en inkomsten van het kapittel vervielen toen aan de prins van Oranje, die daaruit onder meer het onderhoud aan de pastorie en het salaris van de predikant van Grave betaalde