Zoeken in collecties

Door de grote toestroom van jongemannen, die tot de orde der camillianen wilden toetreden, ontstond er op het klooster van de camillianen aan de Willem I-Singel in Roermond een tekort aan huisvesting. Om hieraan het hoofd te bieden, werd in 1897 het landhuis “De Esch”, aan de Eschberg te Vaals gekocht. In dit landhuis, dat als juvenaat voor Duitse redemptoristen dienst had gedaan, vestigden de camillianen hun scholasticaat. Al snel bestond er behoefte aan meer ruimte voor het opleiden en huisvesten van de ongeveer 140 studenten. Er werd toen aan de “Heuvel” in Vaals een stuk grond van 8 hectaren gekocht, waarop een groot nieuw klooster verrees dat in 1903 geopend werd. In 1908 werd er als aanbouw van het klooster “De Esch” een neo-romaanse kloosterkapel opgetrokken. In 1921 ging onderhavig klooster tevens als sanatorium voor mannelijke alcohollisten dienst doen. Dat duurde tot 1927 toen dit sanatorium naar het Roermondse camillianenklooster “Schöndeln” overgebracht werd. In 1934 waren de camillianen gedwongen om in Vaals hun opleiding van de veelal uit Duitsland afkomstige studenten te beëindigen. De financiële moeilijkheden, die voortvloeiden uit de toen geldende Duitse deviezenbepalingen, waren hieraan debet. In 1944 werd klooster “De Esch” door een vliegende bom zwaar beschadigd. Eerst in 1951 kwamen de herstelwerkzaamheden gereed. Het klooster heeft vanaf toen tot het in 2006 door de camillianen verkocht werd, voor meerder functies dienst gedaan, waaronder als verpleeghuis voor spastische kinderen. Thans is het in gebruik als hotel, terwijl de in 2007 aan de eredienst onttrokken kloosterkapel als museum ingericht is waar honderden kerkbeelden tentoongesteld zijn

Om te kunnen voldoen aan de behoefte aan meer ruimte voor het huisvesten van de groeiende groep van jongemannen, die aan het in het klooster “De Esch” te Vaals gevestigde, tot de orde van de camillianen behorend scholasticaat studeerden, werd aan de “Heuvel” in Vaals een stuk grond van 8 hectaren gekocht, waarop een groot, in 1903 geopend nieuw klooster gebouwd werd. Dit klooster, dat de naam De Heuvel kreeg, verloor echter voormelde functie in 1934 toen de camillianen gedwongen werden om in Vaals hun opleiding van de veelal uit Duitsland afkomstige studenten te beëindigen. De financiële moeilijkheden, die voortvloeiden uit de toen geldende Duitse deviezenbepalingen, waren hieraan debet. In 1935 werd onderhavig klooster ingericht als rust- en herstellingsoord voor respectievelijk bejaarde mannen en mannen, die na een verblijf in een ziekenhuis nog rust en verpleging behoefden. Na twee jaar werd de verzorging en verpleging hiervan door camillianessen en enkele verpleegsters uit Vaals overgenomen en was er behalve voor mannen ook gelegenheid voor verblijf voor vrouwen en oudere echtparen. In 1944 werd het klooster door de bezetter als "Kriegslazarett" gevorderd. Na de bevrijding deed het klooster dienst als sanatorium voor uit Duitse concentratie- en werkkampen gerepatrieerde TBC-patiënten. In 1949 werd het klooster ingericht als bejaardenhuis. Dit bleef het tot 1959 en werd vanaf toen als verpleeghuis voor spastische kinderen verhuurd. Eerder al, in 1953, waren de camillianessen naar Düren in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen vertrokken om daar een bejaardenhuis te beginnen. In 1979 werd het klooster De Heuvel verkocht. De overgebleven twee camillianen namen toen hun intrek in de tot het klooster behorende boerderij. Inmiddels is het klooster afgebroken en heeft het voor woningbouw plaats gemaakt

In 1978 openden de camillianen in ’s-Hertogenbosch een nieuwe communiteit, die aanvankelijk bestond uit drie paters, waarvan er in deze stad twee in het Grootziekengasthuis en een in het verpleeghuis Oosterhof als pastor of geestelijk verzorger gingen werken. Aanvankelijk woonde dit drietal op een ongebruikte verdieping van het Grootziekengasthuis. In 1979 werd echter aan de Vughterweg in ’s-Hertogenbosch een huis aangekocht, dat als klooster ingericht werd en waar vanaf toen de Bossche communiteit onderdak vond. In 1980 voegde zich bij voormelde drietal een vierde camilliaan. Om nieuwe roepingen te werven ging in datzelfde jaar een reclamecampagne van start. Dit had enkele intredingen in de orde tot uiteindelijk resultaat. Op den duur werd door uittredingen en sterfgevallen de Bossche communiteit te klein. De overgebleven camillianen trokken zich in 1995 terug op het moederklooster in Roermond. Het huis aan de Vughterweg werd toen verkocht

In 1882 kwamen de camillianen voor het eerst in Nederland. Een twintigtal novicen vestigde zich toen samen met enkele paters in een in Roermond van Beierse Redemptoristen gekocht klooster, dat aan de Willem II-Singel gelegen was. Voormelde camillianen kwamen uit Italie, waar ze in Verona onderdak gevonden hadden nadat ze uit Frankrijk, vanwege het sterk antiklerikale beleid van minister E. Combes daar, verdreven waren. Aangezien echter ook in Italië de kloosters vervolgd werden, zochten zij in Nederland een veilig heenkomen. Door een sterke toename van het aantal kloosterlingen, werd het klooster aan de Willem II Singel al spoedig te klein. Omstreeks 1890 werd dan ook overgegaan tot de bouw van een nieuw klooster, waaraan behalve het theologicum van de orde een kliniek verbonden was, die plaats bood aan 40 zieken, die door de camillianen, overeenkomstig hun voornaamste levenstaak verpleegd werden. Door de nog steeds groeiende communiteit ontstond opnieuw ruimtegebrek. Om plaats te maken, vertrok een groep kloosterlingen naar Doornik in Belgie, terwijl de priesterstudenten, die toen van de Roermondse communiteit deel uitmaakten, in Vaals gehuisvest werden, waar de camillianen in 1897 het landhuis “De Esch” hadden weten te verwerven. In 1920 werd wegens geldgebrek het Roermondse klooster gesloten. Het bisdom Roermond kocht het gebouwencomplex, waarin toen de tot dan toe in Echt gevestigd bisschoppelijke kweekschool voor onderwijzers gehuisvest werd. Om plaats te maken voor het nieuwe gerechtsgebouw volgde later afbraak van onderhavig complex