Zoeken in collecties

Deze congregatie werd formeel gesticht in het Duitse Dernbach (Rheinland-Pfalz, nabij Koblenz) in 1854, maar al in 1852 waren de eerste broeders actief. De eerste vestiging kwam in 1856 te Hadamar (nabij Limburg an der Lahn, Hessen). In Duitsland zijn de broeders bekend als de Barmherzige Brüder von Montabaur. Montabaur ligt niet ver van Dernbach. Al in 1855 waren de broeders in Nederland. Zij stichtten eigen ziekenhuizen in verschillende grote steden zoals Haarlem, Utrecht en Den Haag. Sinds 1921 vormen de broeders een pauselijke congregatie

In 1854 begonnen de Broeders van Huijbergen in de leegstaande wilhelmietenpriorij te Huijbergen. De broeders volgen de regel van de reguliere Derde Orde van Franciscus. In 1958 heeft de Congregatie het predicaat Pauselijk verkregen

Louis-Marie Grignion de Montfort (1643-1716), een groot en onvermoeibaar volksmissionaris in Bretagne, die ook wel de Apostel van Maria genoemd wordt, was behalve van de Congregatie van de Dochters der Wijsheid en van het Gezelschap van Maria, beter bekend als de Congregatie van de Montfortanen, ook de stichter van de Congregatie van de Broeders van Heilige Geest, die later Congregatie van de Broeders van St. Gabriël ging heten. De zusters, paters en broeders van voormelde congregaties waren onderworpen aan het gezag van dezelfde algemene overste. Toen pater Gabriël Deshayes (1767-1841) in 1821 tot algemene overste werd benoemd, waren er nog maar vier broeders. Hij wist echter veel jonge mannen te rekruteren en startte een noviciaat voor de broeders. Al in 1824 legden meer dan veertig novicen hun geloften van kuisheid, armoede en gehoorzaamheid af. Door de snelle groei van het aantal onderwijzende broeders werden de broeders in twee groepen verdeeld: een groep van broeders die als onderwijzer werkzaam waren en een groep van broeders die bijstand verleenden in de materiële taken van de paters tijdens de missiepredicatie. De groep van de onderwijzende broeders werd in St. Laurent-sur- Sèvers in het Franse departement Vendée gehuisvest in een pand dat in de volksmond Maison de St. Gabriël werd genoemd. De broeders ontleenden hieraan de naam Broeders van St. Gabriël. In 1853 werd deze groep van broeders, die in de loop der tijd tot een volledig autonome congregatie werd omgevormd, bij decreet van Napoleon III als onderwijsinstituut voor heel Frankrijk erkend. Tot hun belangrijkste taak rekenden de broeders het voor arme kinderen, wezen en lichamelijk gehandicapten verzorgen van christelijk onderwijs. Vanaf eind 19e eeuw vestigde de congregatie zich ook buiten Frankrijk. In 1910 ontving de congregatie het decreet van Pauselijk Recht en kwam daarmee rechtstreeks onder de Heilige Stoel te vallen. In Nederland had de congregatie van 1903 tot 1925 een vestiging in Neeritter

De Congregatie van de Broeders van de H. Franciscus, die tot de Derde Orde van Sint Franciscus behoorde, werd omstreeks 1850 gesticht door Leonard de Koning die in 1798 in het Noord-Limburgse dorp Helden geboren werd. In 1822 werd hij tot priester gewijd, waarna hij benoemd werd als pastoor van Geijsteren, een dorp dat sinds 2020 tot de gemeente Venray behoort. De congregatie had als enige vestiging het klooster, dat gelegen was op het nabij het dorp Helden gelegen landgoed Koningslust. In 1853 schonk pastoor De Koning dit landgoed, dat hij van zijn vader geërfd had, aan het apostolisch vicariaat Limburg, het latere bisdom Roermond. De broeders, die behoorden tot de in voormeld klooster gevestigde communiteit, verrichtten hoofdzakelijk ontginningswerkzaamheden. Uitbreiding van de kloostercomplex, waar ook het postulaat en het noviciaat van de congregatie gevestigd was, maakte het mogelijk ook kostheren en ouden van dagen op te nemen. De geestelijke leiding van de broeders was van 1854 tot 1877 aan franciscanen toevertrouwd. Van 1877 tot 1929 berustte deze taak bij de norbertijnen van de Abdij van Berne in Heeswijk. Daarna kweet een priester uit het bisdom Roermond zich van deze taak. De congregatie ging in 1936 op in de Congregatie van de Broeders van de H. Joseph