Zoeken in collecties

Ten tijde van de Eerste Kruistocht, na de herovering van Jeruzalem in 1099 door de kruisvaarders, werd onder Godfried van Bouillon het kathedraalkapittel van het patriarchaat van Jeruzalem gesticht. Uit dit kapittel, dat de bediening van de Heilige Grafkerk toegewezen kreeg, ontstond de Heilige-Graforde toen het kapittel in 1114 onder invloed van de kerkelijke hernieuwingsbeweging, bekend als Gregoriaanse hervorming, de Regel van de Heilige Augustinus aannam. Daardoor verplichtten de aan het kapittel verbonden kanunniken zich tot een gemeenschappelijk leven in gehoorzaamheid, armoede en kuisheid. In 1122 werd het kapittel, met eigen statuten en constituties, door paus Callixtus II erkend als Orde van de Reguliere Kanunniken van het Heilig Graf te Jeruzalem. De activiteiten van de orde concentreerde zich op seculier gebied op verpleging en verzorging van pelgrims en op spiritueel gebied op verering van het Heilig Kruis en het graf van de Heer. De vele schenkingen maakten het mogelijk, dat de orde ook kloosters kon vestigen eerst in het Heilig Land en vervolgens in West- en Midden-Europa. In de Nederlanden dateert de oprichting van de mannelijke tak van de orde van circa 1140. Na de val van Jeruzalem in 1187 werd Acco de zetel van het Latijns Patriarchaat en ook van de Orde van het Heilig Graf. Na de inname van Acco in 1291 werd het bestuurlijke centrum van de orde verplaatst naar het Italiaanse Perugia. In 1489 verordende paus Innocentius VIII in zijn bul “Cum solerti” de opname van de Heilige-Graforde in de Orde van Sint-Jan. Aan deze bul werd echter alleen in de Italiaanse provincies uitvoering gegeven, waar de orde in 1560 verdween. In Spanje, Polen, Duitsland en de Nederlanden bleven de kloosters van de orde bestaan totdat door ontwikkelingen zoals de Reformatie, de Franse Revolutie en de secularisatie daaraan een eind maakten. Met het overlijden van de Poolse kanunnik Piotr Pekalski in 1874 hield de mannelijke tak van de Heilige-Graforde definitief op te bestaan