Zoeken in collecties

De franciscanen vestigden zich omstreeks 1234 in Maastricht in enkele huisjes in het Jekerkwartier, vlakbij de toenmalige stadsmuur. In 1240 werd begonnen met de bouw van een nieuw klooster op een geschonken stuk grond aan de St. Pieterstraat. Naast dit klooster werd omstreeks 1300 met de bouw gestart van de kerk, die rond 1309 gereed kwam. In 1496 werd de zogeheten coletaanse hervorming doorgevoerd, terwijl het convent in 1517 tot de observantie overging. Toen de Staatse troepen in 1578 de stad hadden bezet, moesten de paters de stad verlaten. Reeds een jaar later keerden zij terug. De kerk was behouden gebleven, maar het klooster was zwaar beschadigd. Het duurde dertig jaar voordat het weer hersteld was. In 1632 kwam Maastricht opnieuw in handen van de Staatsen. Nadat één van hen, pater Vinck, van landverraad was beschuldigd en daarvoor veroordeeld was, werden de franciscanen in 1639 opnieuw uit de stad verbannen. Ze vonden op de St. Pietersberg een toevlucht in het observantenklooster Lichtenberg, ook wel Slavante genoemd. De kerk en het klooster in de stad werden door het Maastrichtse garnizoen in gebruik genomen. Dit bleef zo, ook na de verovering van Maastricht door de Fransen in 1673. De franciscanen, die toen naar de stad mochten terugkeren en zich tevreden moesten stellen met enkele huizen aan de Breedestraat en de kapel van St. Jacob, gingen in 1699 over tot de bouw van een nieuwe kerk en klooster aan de tegenwoordige Minderbroedersberg. Deze gebouwen konden ze in 1703 betrekken, maar moesten die in 1796 echter weer verlaten toen hun convent in dat jaar op last van de Franse bezetters werd opgeheven. In 1825 werd onderhavig kloostercomplex bestemd tot Paleis van Justitie. Het oude kloostercomplex aan de St. Pieterstraat heeft, na bij het Maastrichtse garnizoen in gebruik te zijn geweest, voor meerdere doeleinden dienst gedaan. Sinds een reeks ingrijpende verbouwingen in de jaren 1987 tot 1996 is het in gebruik bij het Regionaal Historisch Centrum Limburg