Zoeken in collecties

Op verzoek van de proost, de deken en het kapittel van Sint-Walburg, alsmede van Arnold van Egmont, hertog van Gelre en graaf van Zutphen, en het Zutphense stadsbestuur verleende paus Calixtus III in 1455 toestemming voor het in Zutphen vestigen van een minderbroederklooster. Dit vervolgens in 1456 gestichte klooster, dat bevolkt werd door onder de Keulse vicaris-provinciaal ressorterende observante franciscanen, lag buiten de stadsmuren van Zutphen aan de Warnsveldseweg, ongeveer op de plaats, waar nu de Oude begraafplaats ligt. De kerk, die behoorde bij het klooster, dat de naam Galilea gekregen had, werd in 1456 door de wijbisschop van Utrecht geconsacreerd. Toen in 1572 Staatse troepen onder bevel van graaf Willem van den Bergh, zwager van prins Willem van Oranje, Zutphen veroverden, werd het klooster geplunderd. Een aantal broeders, waaronder de gardiaan werd vermoord. Voor de sloop van het klooster, dat door de toen aangerichte vernielingen tot een bouwval verworden was, werd pas drie jaar later, in 1575, door de bisschop van Deventer, Aegidius de Monte, toestemming verleend. De stenen van het afgebroken klooster werden gebruik voor de herbouw van het leprozenhuis, dat vlak bij de plek lag, waar het klooster gestaan had