Zoeken in collecties

Het klooster, dat in het dorp Albergen in de Twentse gemeente Tubbergen lag en aan Sint Anthonius toegewijd was, dankte zijn ontstaan aan de broers Hessel en Albert Schulten. Daartoe overgehaald door de Almelose pastoor Johan Hilbinc, droegen zij een door hen aldaar bewoonde hofstede in 1405 over aan het fraterhuis te Zwolle om er een huis van Broeders des Gemenen Levens te stichten. In de eerste jaren van haar bestaan vertoonde de gemeenschap, die toen tot stand kwam, weinig levenskracht. De broeders, die voornamelijk als boeren en wevers in hun onderhoud trachtten te voorzien, leefden in grote armoede. De nood was zelfs zo hoog, dat zij in 1410 overwogen te vertrekken om hun intrek te nemen in Hiëronymusberg, een huis van broeders des Gemenen Levens dat ten noorden van Wapenveld in de buurtschap Hulsbergen lag. Een door de Oldenzaalse kanunnik Zweder Humbertinc verstrekte lening, door anderen aangevuld met schenkingen van land en inkomsten, hield hen daarvan af. Naast en parallel aan de boerderij op het erf van voornoemde hofstede bouwden de broeders tussen 1406 en 1413 het fraterhuis. In 1413 kregen de broeders van de pastoor van Ootmarsum de door de bisschop van Utrecht bevestigde toestemming om tot de bouw van een eigen kapel met altaar en de aanleg van een kerkhof over te gaan. In 1447 nam de gemeenschap de regel van Sint Augustinus aan en werd een jaar later in het Kapittel van Windesheim opgenomen. In 1470 werd de kapel door een grotere stenen kapel vervangen. Tot in de eerste decennia van de 16e eeuw ontwikkelde het Sint-Antoniusklooster zich voorspoedig. Daarna ging het bergafwaarts. Het klooster had veel te lijden onder de invallen van troepen afkomstig uit Gelre en van de strubbelingen in het begin van de Tachtigjarige Oorlog. In 1582 werden de kloostergoederen door de Staten van Overijssel verbeurd verklaard. Na in 1721 bij resolutie van Ridderschap en Steden voor afbraak verkocht te zijn, viel het omvangrijke kloostercomplex aan de sloophamer ten prooi