Zoeken in collecties

Op een perceel in ‘s-Hertogenbosch, dat aan de overzijde van de Binnendieze lag en aan de Ruische Poort grensde, werd in de vijftiende eeuw een lang en smal pand gebouwd. In de jaren 1540 tot 1550 werd het pand verlengd. Tevens werd het voorzien van een dwarsvleugel met traptoren. Van deze traptoren springt een wapensteen, die de toenmalige buitentoegang sierde, in het oog. Op deze steen werd het wapen van keizer Karel V gebeeldhouwd met de spreuk 'plus oultre', hetgeen 'steeds verder' betekent. Mogelijk heeft deze steen als sauvegarde gediend van het klooster Mariënhage van de regulieren in Woensel om het voor plundering of brandschatting te vrijwaren. Toen in 1581, bij de belegering van Eindhoven, hun klooster platgebrand werd, vestigden voornoemde kloosterlingen zich in ‘s-Hertogenbosch. Daar verwierven ze in 1593 als refugiehuis vorenbedoeld pand, waar zij reeds verblijf hielden. Ze verbleven daar tot 1629, toen ‘s-Hertogenbosch door Frederik Hendrik ingenomen werd om vervolgens naar hun klooster in Eindhoven terug te keren. Van 1654 tot 1700 was onderhavig pand in handen van Johan Ruysch, naar wie de Ruische Poort vernoemd is. In 1747 kwam het gebouw in bezit van priester Lambertus Hoeks, die het tot pastorie van de Sint-Pieterskerk bestemde, waarvoor het als zodanig bijna 130 jaar dienst gedaan heeft. Na de sloop van de Sint-Pieterskerk in 1982 werd het gebouw verkocht aan de Van Lanschotbank