Zoeken in collecties

Reimerswaal was een belangrijke stad aan de Schelde. Om het aanzien van de stad te vergroten, besloot het stadsbestuur dat er aan de stad een klooster verbonden diende te worden, zoals dat in nagenoeg elke andere stad reeds het geval was. Door de medewerking van een inwoner van de stad, een zekere Joannes Baers, vestigden zich in 1405 binnen de muren van de stad enige broeders uit het Rooklooster, dat gelegen was nabij het dorp Oudergem bij Brussel. Doordat de broeders ontoereikend in hun onderhoud konden voorzien en het stadsbestuur hen onvoldoende financiële ondersteuning bood, bleek hun gemeenschap niet levensvatbaar te zijn en keerden de broeders naar hun klooster bij Oudergem terug. Een tweede poging, die ondernomen werd vanuit het Rooklooster, daanbij gesteund door het klooster Bethlehem te Zwolle en het Sint Catharinaklooster te Nijmegen, had meer succes. Met toestemming van de bisschop werd er toen noordelijk van Reimerswaal buiten de stadsmuren een klooster gesticht, dat in 1407 betrokken werd. Later, met name in het tweede decenium van de 15e eeuw, werden er de nodige verbeteringen aan de kloosterkerk en andere kloostergebouwen aangebracht en werd er rondom het kloostercomplex een gracht aangelegd. In 1423 sloot het klooster, dat de naam Maria's Paradijs kreeg en waarvan de bewoners als regulier kanunniken volgens de regel van Sint Augustinus leefden, zich aan bij het Kapittel van Neuss, dat in 1430 opging in het Kapittel van Windesheim. Waarom het Reimerswaalse klooster niet, zoals de andere kloosters in Zeeland, koos voor aansluiting bij het Kapittel van Sion, is niet duidelijk. Hoewel het klooster in de loop der jaren veelvuldig door rampen, zoals brand en de pest, getroffen werd, wist het zich toch steeds staande te houden, totdat bij de watervloed in 1532 het klooster nagenoeg geheel door het water verzwolgen werd. Dit betekende het einde van het Reimerswaalse klooster. Wat er van de kloostergebouwen toen nog restte, werd later afgebroken en verkocht