Zoeken in collecties

De Utrechtse bisschop David van Bourgondie willigde in 1476 het verzoek in om een klooster van reguliere kanunniken te mogen oprichten in Rengerskerke, een plaatsje op Walcheren dicht bij Zierikzee. De daadwerkelijk stichting van dit klooster, dat de naam Bethlehem kreeg, werd door het Generaal Kapittel van Sion, waarbij het klooster geïncorporeerd werd, tot stand gebracht. In 1479 werd de vorming van de nieuwe kloosterlingen ver genoeg gevorderd geacht dat tot de definitieve inrichting van de gemeenschap kon worden overgegaan. Twee kanunniken, die al in Rengerskerke waren en vermoedelijk de nieuwe kloosterlingen in het kloosterleven moesten inleiden, kregen toen de opdracht om naar hun eigen convent terug te keren. Al spoedig bleek dat het klooster erg ongunstig gelegen was. Het lag op een eiland dat voortdurend door overstromingen geteisterd werd, zodat het klooster voor het grootste gedeelte zelfs verwoest werd. Omstreeks 1478 vestigden de prior van Rengerskerke en een aantal paters zich toen op een terrein dat hen geschonken werd door een Antwerps burger en deel uitmaakte van het toenmalige gehucht Laar, dat ressorteerde onder de heer van Rumst. Het land hier bleek zo onvruchtbaar, dat het zwoegen van de paters ten spijt, de grond te weinig opbracht om in het levensonderhoud van de paters te kunnen voorzien. In 1486 werd toen het klooster, dat de naam Sion gekregen had, met de bijbehorende grond overgedragen aan een gemeenschap van reguliere kanunnikessen, die uit het Sint Agnesconvent te Delft afkomstig waren. Wat er toen met met de kloostergemeenschap van de paters is gebeurd, is niet bekend. Vermoedelijk is deze gemeenschap na de overdracht van het klooster uiteengevallen