Zoeken in collecties

In 1248 stichtte Margaretha II van Vlaanderen, ook wel Margaretha van Constantinopel genoemd, in de streek tussen Biervliet, Watervliet en Boekhoute een priorij van wilhelmieten, toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw. Onder leiding van prior Hugo van Antwerpen waren de eerste paters afkomstig uit het klooster Baseldonk bij 's-Hertogenbosch. In deze streek van moeren en polders wijdden zij zich aan het ontginnen van woeste gronden. In de tweede helft van de 13de eeuw werd het klooster, dat Onze-Lieve-Vrouw ter Woestijn genoemd werd, met talrijke gronden en renten begiftigd. De stormvloeden aan zowel het einde van de veertiende als het begin van de vijftiende eeuw lieten de wilhelmieten uiteindelijk geen andere keuze dan hun klooster op te geven, ondanks hardnekkige pogingen het gebied rond hun klooster opnieuw droog te leggen en in cultuur te brengen. In 1430 vestigden zij zich te Brugge aan de Gentpoort bij de Sint-Antoniuskapel, waar ze een nieuw klooster bouwde dat de naam Sint-Antoniusdal kreeg. Toen enige decennia later opnieuw overgegaan werd tot het indijken van de verdronken polders van Boekhoute en Watervliet beschikten de wilhelmieten niet meer over de nodige financiële middelen om de werken te bekostigen. Om te voorkomen dat hun bezitsrecht aan de vorst zou vervallen, verkochten ze hun rechten