Zoeken in collecties

Het wilhelmietenklooster Porta Coeli (“Hemelpoort”) werd in 1205 door een zekere Wijnand van Basel gesticht op een donk in het laaggelegen gebied tussen ’s-Hertogenbosch en Den Dungen. Het klooster, dat naar zijn stichter en de plaats van vestiging gewoonlijk Baseldonk werd genoemd, werd onder meer bevolkt met enkele kluizenaars uit het omstreeks 1195 in de omgeving van Vinkel gestichte klooster Hulsdonk, waarmee Baseldonk ook later nauwe betrekkingen onderhield. Toen Baseldonk in 1525 weigerde in te gaan op de eis van de Bossche gilden om aan de lasten van de stad bij te dragen en van vrijdom van accijns af te zien, werd het klooster geplunderd. In 1542 werd op last van het stadsbestuur het klooster afgebroken om zo te voorkomen dat de troepen van Maarten van Rossum er zich zouden verschansen. Het convent vond toen onderdak bij de Rijke fraters binnen de stadmuren van ’s-Hertogenbosch. Dit slechts voor korte tijd. Al in 1543 wist het convent een pand te verwerven, dat gelegen was op de Windmolenberg bij het Heymgasthuis, dat in 1545 met het daarnaast gelegen pand door het convent ook aangekocht werd. Deze tot klooster verbouwde panden werden tijdens de beeldenstorm in 1566 tot twee maal toe geplunderd. Bij het Beleg van 's-Hertogenbosch in 1629, hetgeen tot verbeurdverklaring van de onroerende kloostergoederen leidde, namen de wilhelmieten de wijk allereerst naar hun klooster in Huijbergen en gingen vandaar achtereenvolgens naar Bokhoven, Oisterwijk en Turnhout. De bezittingen van Baseldonk kwamen na een juridische strijd met het wilhelmietenconvent in Beveren tenslotte aan het klooster in Huijbergen