Zoeken in collecties

Penitenten recollectinen, die voortkwamen uit de onder leiding van de Nederlandse Minderbroeders Recollecten gestichte Reform van Limburg, verzochten, nadat Maastricht in 1673 door de Franse legers was ingenomen, een klooster in deze stad te mogen stichten. De Fransen stemden toe. Het stadsbestuur van Maastricht aanvankelijk niet, maar gaf korte tijd later toch zijn toestemming. Dit evenwel onder de voorwaarde dat het klooster nimmer tot last van de stad zou komen. In Maastricht kregen de zusters de beschikking over een perceel grond aan de Boschstraat, dat bekend stond als “de Busschuttenhof”. Hier lieten de zusters hun klooster bouwen. Voor de begeleiding daarvan vestigden eind 1673 vijf penitenten recollectinen uit Namen zich in Maastricht. Toen in 1676 de staatse troepen een vergeefse poging deden om Maastricht op de Franssen te heroveren, liep het nog niet geheel gereed zijnde klooster zware schade op die echter weer hersteld werd. De zuster voorzagen door het geven van onderwijs aan meisjes en het houden van een kostschool in hun onderhoud. Op dezelfde activiteiten legden ook de al in 1627 in Maastricht gevestigde sepulcrinessen zich toe. Dit leidde ertoe, dat beide conventen in een voortdurende concurrentiestrijd met elkaar verwikkeld waren. Door een schenking door graaf van Tilly, die in 1718 militaire gouverneur van Maastricht werd, kon aan het kloostercomplex een kapel en een ziekenzaal worden toegevoegd. Bij het beleg van Maastricht door de Franssen in 1748 werd het klooster gedeeltelijk in brand geschoten. Dit herhaalde zich bij de belegeringen door de Franse revolutionaire legers in 1793 en 1794. Het klooster raakte toen onbewoonbaar. In 1797 werd ook het convent van de penitenten recollectinen door de Fransen opgeheven. De gebouwen werden In 1863 aan Petrus Regout verkocht. In 1866 legde brand deze gebouwen in as, die toen gesloopt werden. Op het terrein verrezen toen tot de sanitairfabriek van Koninklijke Sphinx behorende fabrieks- en kantoorgebouwen.