Zoeken in collecties

De stichting van het cellebroedersklooster in de Jacobijnestraat in Haarlem dateert in elk geval van vóór 1443. Immers al in dat jaar stelden de Haarlemse cellebroeders een huis in de toenmalige Suikerstraat, dat zij van de regulieren van Eemstein in bezit hadden gekregen, aan de Dordtse cellebroedersgemeenschap als termijnhuis ter beschikking. In 1496 kregen de Haarlemse broeders toestemming om over een eigen kapel te beschikken en er in overeenstemming met de bul van paus Sixtus IV de mis op te dragen met “Open Deuren”; dit wil zeggen voor iedereen toegankelijk. Dit echter uitsluitend op tijden dat er in de Sint-Bavokerk geen mis gelezen werd. Voorts werd hen toegestaan een kerkhof voor eigen gebruik aan te leggen. Toen de Staten van Holland in 1577 besloten om de kloosters, die binnen hun muren gelegen waren, met de bijbehorende goederen aan de steden toe te wijzen, verhuisden de Haarlemse cellebroeders wellicht naar een klooster in de Zuidelijke Nederlanden. Ook na Reformatie werden in Haarlem, evenals in Utrecht en Dordrecht, de stedelijke functionarissen, die toen de begrafenissen verzorgden, cellebroeders genoemd. Ze waren evenwel geen lid van een religieuze orde en legden ook geen geloften af