Zoeken in collecties

De cellebroeders vestigden zich omstreels 1360 in ’s-Hertogenbosch. Hun eerste huis stond in de Hinthamerstraat. Vandaar verhuisden ze omstreeks 1470 naar hun klooster, dat aan de zuidzijde lag van de huidige Parade. Tevens namen ze in die tijd de regel van Sint Augustinus aan. De broeders hadden als taak zieken, met name pestpatiënten, te verplegen en hen bij overlijden te begraven. Al vanaf het tweede kwart van zestiende eeuw leidde het klooster een kwijnend bestaan. Omstreeks 1540 werden hun gebouwen door de stad aangeboden aan de Wilhelmieten, die hun klooster op de Baseldonk buiten de stadsmuren wegens gedwongen sloop hadden moeten verlaten. Doordat deze gebouwen voor hen te klein waren en zij niet wilden dat de cellebroeders omwille van hen hun klooster moesten verlaten, accepteerden de Wilhelmieten dit aanbod niet. De cellebroeders konden dan ook in hun klooster blijven wonen en in een poging om verbetering in hun situatie te brengen, werd reeds vóór 1566 Peter van den Houte, een Cellebroeder uit Leuven, met de leiding van hun convent belast. Veel succes heeft deze poging echter niet gehad. Ten tijde van de beeldenstorm nam het convent weeskinderen op. Dit niet louter uit altruïstische overwegingen, maar veeleer om van de verschrikkingen van de beeldenstorm gespaard te blijven, hetgeen ook is gelukt. In 1576 stierf de laatste Cellebroeder. Het klooster werd toen tot stedelijk weeshuis bestemd