Zoeken in collecties

In 1852 namen Broeders van Huijbergen de zorg op zich voor de weesjongens die gehuisvest waren in de voormalige, aan de Staartsestraat in Huijbergen gelegen Wilhelmietenpriorij, die nog in het zelfde jaar door voormelde broeders betrokken werd. In 1854 vestigde zij er een pensionaat voor lager onderwijs bedoeld voor ‘jongelingen van nette familie’ in het bisdom Breda. Dit pensionaat groeide met het weeshuis in de loop der jaren uit tot zowel een internaat voor lager onderwijs als een internaat voor voortgezet onderwijs en kreeg Instituut Sainte Marie als naam. In 1941 werd het gebouwencomplex door de Duitsers gevorderd, waardoor elders onderdak gezocht moest worden. In 1944 werd het complex door de terugtrekkende Duitsers verwoest. Alleen het poortgebouw bleef gespaard. Na de oorlog volgde herbouw, die in 1951 gereed kwam. Uitbreidingen in de daarop volgende jaren vonden in fasen plaats. De laatste fase kwam in 1966 tot een afronding. Het instituut Sainte Marie bleef tot 1989 als zodanig dienst doen. De broeders verlieten in 1990 het kloostercomplex aan de Staartsestraat, waarvan na restauratie het poortgebouw aan het Wilhelmietenmuseum huisvesting ging bieden. De rest van het complex werd tot appartementen verbouwd