Zoeken in collecties

Het begardenklooster Sint Theobald in Roermond, dat op de hoek van de Zwartbroekstraat en de Bakkerstraat stond, werd voor het eerst in 1322 genoemd. Naar dit klooster, dat sedert 1447 aangesloten was bij het kapittel van Zepperen, vluchtten in 1574 de begarden van het in het tegenwoordige dorp Sint Joost bij Echt gelegen Sint-Joostklooster, toen de krijgsverrichtingen van de geuzen de streek daar onveilig maakten. Dit klooster werd vervolgens met het Sint-Theobaldklooster verenigd. De toen lege gebouwen van het Sint Joostklooster werden pachthoeve van het priester-seminarie te Roermond. Dit seminarie kende op bescheiden schaal zijn start, toen bisschop Lindanus in 1580 gedaan kreeg, dat de gebouwen met verdere eigendommen van het Sint-Theobaldklooster voor het oprichten van het seminarie afgestaan werden. Eenmaal in het bezit van het bisdom verschafte dit klooster in de jaren 1584-1586 onderdak aan de tertiarissen van het klooster Genooi, die moesten vluchten toen in 1582 hun klooster in Venlo door rondtrekkende Staatse garnizoenssoldaten geplunderd en in brand gestoken werd. In 1599 ruilde het bisdom het gebouwencomplex van het voormalig Sint-Theobaldklooster voor het klooster Maria Wee van de tertiarissen van Sint Dominicus, dat aan de Veldweg gelegen was en dat toen als bisschoppelijk seminarie aangewezen werd. Het voormalig Sint-Theobaldklooster heeft aan de tertiarissen van Sint Dominicus, die inmiddels naar de regel van de Tweede Orde van Sint Dominicus overgegaan waren, tot 1783, toen hun convent bij keizerlijk decreet van Jozef II opgeheven werd, huisvesting geboden. In 1786 volgde de publieke verkoop van dit kloostercomplex. In het midden van de 19e eeuw werd het een woningcomplex en in de 20e eeuw werden er kantoren gevestigd