Zoeken in collecties

In 1888 verhuisden de in een pand aan de Bloemengracht in Amsterdam gehuisveste broeders van de Congregatie van de Broeders van Barmhartigheid van Sint Joannes de Deo, die in Amsterdam thuisverpleging op zich genomen hadden, naar het door de congregatie aangekochte pand Keizersgracht 67. Ook kocht de congregatie in 1895 het pand Keizersgracht 69 en een jaar later het pand Keizersgracht 65. Hierdoor kregen de broeders ruimte om enkele chronisch zieken op te nemen en om aan pensiongasten woonruimte te bieden. De thuisverpleging bleef evenwel tot de belangrijkste taak van de broeders behoren. In de loop der tijd ging ook wijkverpleging in dienst van de Amsterdamse Wit-Gele Kruisvereniging deel uitmaken van de werk van de broeders, Hieraan kwam echter in 1963 een eind. De congregatie sloot in 1903 een contract met de Amsterdamse Gemeentelijke Geneeskundige en Gezondheidsdienst voor dagverpleging van behoeftige zieken, waar een vergoeding tegenover stond. In 1913 wist de congregatie het Fontainehofje, een naast hun pand Keizersgracht 65 gelegen achttiende eeuws hofje, te verwerven. Dit hofje werd verbouwd tot een pension voor een dertigtal in Amsterdam werkzame of studerende jongemannen, terwijl er tevens zo’n zeven tot acht oudere hulpbehoevende mannen als pensiongast opgenomen konden worden. In 1943 werd dit pension omgevormd tot een verpleeghuis voor oudere chronisch zieken mannen. Hoewel in 1963 door de rijksoverheid officieel erkend, besloot de congregatie toch tot opheffing van dit verpleeghuis, hetgeen in 1972 zijn beslag kreeg. De gebouwen aan de Keizersgracht werden verkocht. De daar toen gehuisveste broeders verhuisden naar twee aan de Nieuwe Laan in Amsterdam gehuurde flats. De flats waren niet ver gelegen van het in Amsterdam-Osdorp aan de Reimerswaalstraat in 1972 gereedgekomen nieuwe bejaardencomplex, dat Bejaardenhuis Joannes de Deo ging heten en waarvan de Congregatie van de Broeders van Barmhartigheid van Sint Joannes de Deo het beheer op zich nam