Zoeken in collecties

Broeders van de Congregatie van de Broeders van Barmhartigheid van Sint Joannes de Deo, die in Utrecht belast waren met de thuisverpleging van hulpbehoevende mannen, verhuisden in 1892 binnen Utrecht vanuit de huurwoning aan de Lange Nieuwstraat, waar zij sinds 1889 gehuisvest waren, naar een door de congregatie aan de Mariaplaats aangekocht pand. Een door de Utrechtse rechtsgeleerde jonkheer Frederik Karel Bosch bij testament aan voormelde congregatie nagelaten bedrag van 150.000 gulden maakte nieuwbouw mogelijk. In 1896 kon de nieuwbouw, die St. Joannes de Deo-gasthuis als naam kreeg, worden ingewijd en was bedoeld als rusthuis voor oudere, soms chronisch zieke pensiongasten. Vanaf 1914 liet voormeld gasthuis een flinke toename van het jaarlijks aantal verpleegden zien. Dit was toe te schrijven aan het contract dat afgesloten werd met het vlakbij gelegen Militair Hospitaal en waarbij overeengekomen werd dat militairen die een operatie moesten ondergaan in het St Joannes de Deo-gasthuis geopereerd en verpleegd zouden worden. Omstreeks 1920 ging ook wijkverpleging in dienst van de Utrechtse vereniging van het Wit-Gele Kruis van het werk van de broeders deel uitmaken. Hieraan kwam echter in 1941 een eind. In de periode van reorganisatie en modernisering, die na de Tweede Wereldoorlog volgde, groeide het Utrechtse St. Joannes de Deo-gasthuis uit tot een volwaardig ziekenhuis. Toch kon, doordat in de loop van de tijd het gebouw aan de Mariaplaats niet meer aan de eisen van de tijd voldeed, aan nieuwbouw niet ontkomen worden. Deze nieuwbouw, die in de wijk Overvecht aan de Paranadreef gerealiseerd werd, kwam in 1971 gereed. Het St Joannes de Deo-ziekenhuis aan de Mariaplaats, van waaruit de broeders al in 1967 naar een pand aan de Bosboomstraat verhuisd waren, sloot in 1971 zijn deuren. Het gebouw werd toen door het Utrechts Conservatorium in gebruik genomen