Zoeken in collecties

Goederen van Machteld van Oudheusden, weduwe van ridder Herbern van Riede, die door haar in 1361 gedoteerd werden voor het in Heesbeen nieuw te stichten vrouwenklooster Nieuw-Mariëndaal, werden in 1384 als gevolg van onenigheid van haar erfgenamen over deze dotatie uiteindelijk aangewend voor het oprichten van het mannenklooster Mariënkroon. Besloten werd dit klooster, dat bevolkt werd door cisterciënzers van abdij Kamp bij Moers, binnen de stadsmuren van Heusden te vestigen. In 1393 verkreeg Mariënkroon het patronaatsrecht over de kerk van Sint-Catharina in Heusden en werd dit klooster, begonnen als priorij, onder de tweede overste Werner van Westfalen tot abdij verheven. Onder de vierde overste Johannes van Goch, werd de status van priorij echter weer hersteld, mede doordat Mariënkroon onder invloed was gekomen van de geest van de Colligatie van Sibculo, waarvan de bij deze colligatie aangesloten kloosters met de status van priorij genoegen namen. In 1577, bij de inzet van de Tachtigjarige Oorlog, zochten de monniken van het bij Elshout gelegen klooster Mariëndonk, hun toevlucht tot klooster Mariënkroon. Toen Mariënkroon, evenals de Sint-Catharinakerk, in 1579 door de Geuzen verwoest werd, vluchtten zowel het convent van Mariënkroon als dat van Mariëndonk naar het refugiehuis van Mariënkroon in 's-Hertogenbosch. In 1584 besloot het generale kapittel van Citeaux beide voornoemde kloosters samen te voegen. Uitvoering gevend aan dit besluit werd Mariëndonk in 1588 bij Mariënkroon ingelijfd. Juridisch gezien bestond sindsdien dan ook alleen nog maar Mariënkroon, waarvan men de prior evenwel als prior van de "verenigde kloosters Mariënkroon en Mariëndonk" bleef betitelen.