Zoeken in collecties

In 1204 werd bij Jerkwerd onder Appingedam door Emo van Romerswerf met toestemming van Otto I, Bisschop van Munster het dubbelklooster Romerswerf gesticht. Dit klooster werd bewoond door benedictijnen van Feldwerd te Holwierde onder leiding van Reindo I, tweede abt van Feldwerd. In 1209 voegde zich bij voornoemde Emo zijn neef, Emo van Bloemhof, die tot dan plebaan of priester van het dorp Huizinge was. Daarop trok Emo van Romerswerf zich terug, de leiding van het klooster, dat vanaf toen “Nijenklooster bij Den Dam” genoemd werd, aan zijn neef overlatend. Als laatstbedoelde niet met zijn deskundigheid te hulp was gekomen had het klooster, dat tot dan toe een kwijnend bestaan leidde, nauwelijks kunnen standhouden. In 1211 schonken de inwoners van Wierum hun dorpskerk aan de kloostergemeenschap. Emo van Bloemhof, die inmiddels aansluiting bij de premonstratenzer ofwel norbertijner orde gezocht had, stichtte in Wierum (thans Wittewierum) een nieuw klooster, dat de naam Bloemhof (Floridus Hortus) kreeg. Tussen 1213 en 1214 betrokken de monniken van het Nijenklooster dit nieuwe klooster. De nonnen bleven in het Nijenklooster, dat vanaf toen Rozenkamp (Campus Rosarum) genoemd werd en in geestelijk, juridisch en economisch opzicht van Bloemhof afhankelijk bleef. In 1594 vervielen bij de Reductie van Groningen de kloostergoederen aan de Staten van Stad en Lande. In 1597 werden de gebouwen afgebroken