Zoeken in collecties

De stichter van de orde der dominicanen -ook wel orde der predikheren genoemd- is Dominicus, die in 1172 als Domingo de Guzman in Castilië geboren werd. Deze tot de mendicanten behorende orde werd door hem in 1215 gesticht met als doel de leer en de regels van de Rooms-Katholieke kerk te verkondigen en ketterijen te bestrijden. De orde werd in 1216 door paus Honorius III goedgekeurd en kwam toen onder direct gezag van de Heilige Stoel te vallen. Haar leden volgden de Regel van Augustinus aangevuld met de eigen constituties naar norbertijns voorbeeld. Naast een tak van mannelijke religieuzen en een tak van vrouwelijke religieuzen, aangeduid, als respectievelijk de eerste orde en de tweede orde, kende de orde der dominicanen ook een tak van leken, die omstreeks 1220 ontstond en sinds 1484 de derde orde genoemd werd. Van deze derde orde, die overigens niet door Dominicus persoonlijk werd opgericht, maakten in gemeenschap levende devote vrouwen deel uit. Ze legden uitsluitend de gelofte van gehoorzaamheid af, waarin evenwel ook besloten lag, dat door de onderwerping aan de door Munio van Zamora, de toenmalige magister-generaal van de dominicanen, in 1285 geformuleerde leefregel ook kuisheid en armoede nageleefd werden. Deze vrouwelijke leden, die doorgaans tertiarissen genoemd werden en die niet aan de discipline van clausuur onderworpen waren, legden zich vooral toe op volksonderwijs en ziekenzorg. Een van de bekendste leden van de Derde Orde van Sint Dominicus was Catharina van Siena, een Italiaanse gestigmatiseerde mystica, kerklerares en copatrones van Europa, die leefde van 1347 tot 1380