Zoeken in collecties

In 1478 stichtte gravin Maria van Loon, weduwe van Jan IV van Nassau, heer van Breda, het convent van de grauwzusters in Breda. De zusters werden zo genoemd naar de grauwe, ongeverfde kleding die ze droegen. Engelbrecht II, de zoon van Maria van Loon, schonk aan het convent op verzoek van zijn moeder een jaarrente van vijftig gulden. Onderhavig convent, dat bedoeld was voor vijf devote, arme maagden of weduwen, was gevestigd in een pand, dat gelegen was aan de Catharinastraat naast de poort, die toegang gaf tot het huis Valkenberg, waar gravin Maria van Loon resideerde. De opvatting doet opgeld, dat het convent van de grauwzusters tot de derde orde van Sint Franciscus behoorde. Deze opvatting dient echter verworpen te worden. Veeleer was het een huis van zusters des gemenen levens, die volgens de van gravin Maria van Loon ontvangen statuten leefden. Het dagelijkse toezicht op de gemeenschap kwam te berusten bij één van de twee meesteressen van het Bredase begijnhof. Het convent onderhield nauwe betrekkingen met het eveneens door Maria van Loon gestichte regularissenklooster Vredendaal te Boeimeer onder Princenhage. In 1581, nadat hun klooster bij de inname van Breda door de Spanjaarden verwoest was, vonden de grauwzusters tijdelijk onderdak in het aan de zuidoostelijke rand van het middeleeuwse Breda gelegen klooster van de zwartzusters, dat in 1580 door die zusters verlaten was. In 1629 werden de goederen van de grauwzuster overgedragen aan het Bredase begijnhof