Zoeken in collecties

In de Spinhuissteeg in Deventer werd hoogstwaarschijnlijk omstreeks 1400 door Johan Kersteken het naar hem vernoemde Kerstekenshuis gesticht. In dit aan St. Crispinianus toegewijd huis kwam onder leiding van Johannes Brinckerinck, rector van het Meester Geertshuis, naar voorbeeld van dit huis, een gemeenschap van zusters des gemenen levens tot stand. In 1470 wilde Egbert Ter Beeck, voornoemd huis, waarvan hij biechtvader was, samenvoegen met het belendende Brandeshuis. Daartoe liet hij een muur, die beide huizen van elkaar scheidde, afbreken. Voorts wilde hij een eind maken aan het kerkbezoek van de zuster, dat zij volgens hem voor privé-bezoeken van familie en vrienden in de stad misbruikten. Dergelijke maatregelen, die een volledige afsluiting van de buitenwereld zou hebben betekend, waren in andere huizen de opmaat voor de overgang naar een kloosterregel. De zusters van het Kerstekenshuis wilden dit echter niet. Zij wilden vasthouden aan hun oorspronkelijk geloofsideaal van een actief religieus leven binnen de maatschappij. Zij tekenen dan ook tegen deze voorgenomen maatregelen prostest aan bij het stadsbestuur, onder wiens rechtsmacht zij vielen. Aanvankelijk werden zij door het stadbestuur in het gelijk gesteld. Toen Egbert Ter Beeck zich daar evenwel tegen verweerde, herriep het stadsbestuur dit besluit en gaf aan hem de vrije hand om te doen wat hij voor het heil van de zusters nuttig achtte. Aldus werd de fusie van het Kerstekenshuis met het Brandeshuis een feit. Voorts verkreeg Egbert Ter Beeck van David van Bourgondië, bisschop van Utrecht van 1477 tot 1496, het recht nieuwe statuten te schrijven. Hierin werd vastgelegd dat de zusters zich niet zonder toestemming buiten het huis mochten begeven. Doordat de bisschop hem tevens toestemming verleende om voor de zusters een eigen kapel te bouwen, zou dit dan ook voor het bijwonen van de mis niet meer nodig zijn