Zoeken in collecties

Eind 1894 kocht de Congregatie van de Broeders van Liefde het aan de Aalsterweg in Eindhoven gelegen landgoed De Heihoef van de uit Frankrijk gevluchte Redemptoristen, die er een noviciaat hadden. Op dit landgoed, dat Eikenburg ging heten, vestigde voormelde congregatie in 1894 een juvenaat voor aankomende broeders en een jaar later een pensionaat met daaraan gekoppeld lager- en ulo-onderwijs. In 1908 werd een nieuwe vleugel van drie verdiepingen gebouwd. De bouw van een nieuwe school en een nieuwe kapel volgde in 1924, terwijl drie jaar later de bouw van een nieuw klooster en hoofdgebouw gereed kwam. In 1929 werd het pensionaat gesloten. Eikenburg werd toen geheel als juvenaat ingericht, totdat het provincialaat er zich in 1934 vestigde. Eind jaren dertig werd besloten om het pensionaat weer te openen. In juli 1943 moest Eikenburg op last van de Duitsers ontruimd worden. Voor de broeders, juvenisten en pensionairs werd in Someren, in Valkenswaard en in Eindhoven tijdelijk onderdak gevonden. Van september 1944 tot mei 1945 vestigden Engelsen zich op Eikenburg. Pas in de loop van de zomer van 1945 kon iedereen weer terugkeren op Eikenburg. Het juvenaat verhuisde naar het kloostercomplex Sint Paschalis in Oostrum, terwijl het provincialaat in Huize Charema in Zeist ondergebracht werd. Vanaf 1957 waren op Eikenburg enkel nog het klooster, het pensionaat en de school gevestigd. De paviljoens op Eikenburg werden gebouwd vanaf de jaren zestig. Wegens een gebrek aan leerlingen sloot in 1981 de lagere school op Eikenburg. In 1984 werd het provincialaat weer op Eikenburg gevestigd. Het pensionaat sloot in de zomer van 1996 zijn deuren. In 2001 kwam op Eikenburg de bouw gereed van een kloosterbejaardenhuis. Hier vonden de broeders, die zorg behoefden, onderdak samen met een aantal geestelijken van andere congregaties. Meteen in 2001 namen de tot dan toe in het Broederhuis Dommeldal aan de Nuenenseweg in Eindhoven gehuisveste broeders hun intrek in dit kloosterbejaardenhuis